ဒါျဖင့္ ဆက္ၾကအံုးစို႔၊ ကိုယ္ထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚတာ စာလုိ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္။
အေမး။ ။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံု ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္းႀကီးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အလယ္ပိုင္း-ေက်ာ-ရင္က ရုပ္၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုးစသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးစံုေပၚေနဒါ စာလို ဘယ္လိုေခၚမလဲ။
အေျဖ။ ။ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ဟုတ္ၿပီဒါေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုတာ နာမပညတ္ေနာ္၊ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီတို႔ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ ေဟ့-ငါတို႔ စာမတတ္လို႔ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ထဲက ျဖစ္ပံုကိုေတာ့ ေျပာတတ္ပါတယ္၊ ကိုင္းေျပာစမ္းပါ ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္လိုပါဘဲ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေခါင္းထဲမွာလည္း အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနဒါပါဘဲ၊ ေက်ာ-ရင္မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုး စသည္တို႔ မွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဘဲလို႔ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ေျပာတတ္ၾကတယ္ေနာ္။
တခိ်ဳ႕ေယာဂီမ်ားက်ေတာ့ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ေနေရာင္ျခည္ ထိုးလိုက္တဲ့အခါ အမႈန္ကေလးေတြသန္းေနသလို လြင့္ေနသလိုပါဘဲ၊ အဲဒါ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ရယ္လို႔ စာမတတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ မွားခ်င္မွားတတ္တယ္။ သဘာ၀ကေတာ့ မမွားၾကေတာ့ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾကေနာ္။
အေမး။ ။ တကယ္ရုပ္ဆိုရင္ စာထဲမွာ မရွိဘူး၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ရမယ္၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့ မ်ိဳးစံုေပၚတာေကာ ဟုတ္လား။
အေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
မ်ိဳးစံု ေပၚဒါ ရုပ္ လို႔ေခၚပါ၊ ပူဒါ ရုပ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ လႈပ္တာ ရုပ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္ဘက္က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ သညာသိ ပါတယ္၊ ယခုေတာ့ ပညာသိစခန္းတဲ့။ ရွင္းသြားၿပီေနာ္။ ဒါက ရုပ္ဘက္က မွတ္ၾက။
အသားေလးတစ္ခု နမူနာ ယူေျပာမယ္၊ လက္တစ္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ အသားေလးမွာ၊ ရြရြမ်ိဳးစံု၊ ဖ်င္းဖ်င္းမ်ိဳးစံု၊ စစ္စစ္မ်ိဳးစံု၊ အမႈန္မ်ိဳးစံု၊ ေပၚတာျမင္မယ္ဆိုရင္ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီကို ေျပာပါသည္။ ေသးေသးေလးနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာၿပီ။ အသားဆိုတာ အမႈန္နဲ႔ အၾကားမျမင္လို႔တဲ့၊ အမႈန္နဲ႔ အၾကားျမင္ရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာဘဲ။ သ႑ာနပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
သ႑ာနပညတ္ (၃)မ်ိဳး
၁။ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္၊
၂။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟသ႑ာန ပညတ္၊
၃။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ စေသာ ဇာတိသ႑ာန ပညတ္၊
ဒီသံုးမ်ိဳးကို ထင္ေနတာ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား မျမင္လို႔ဆိုတာကို မွတ္ပါ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ ဒီပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။ ရွင္းပါရဲ႕လား။
အေမး။ ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ အသားအရည္ အေၾကာ ရွာေတြ႔ပါမလား ။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဘာလိုရင္းလဲဆိုရင္ ပထ၀ီျမင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္ေနာ္။ အမႈန္ႏွင့္ ပထ၀ီျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အၾကားေပၚေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူေငြ႔၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ႏွစ္ပါးကို ႐ႈရပါတယ္။
ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေပါင္းၿပီး ရႈလိုက္ေတာ့ ပူေအးတုိ႔ကား ေတေဇာမီးဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ပံု-မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ ဖုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာေပါေခၚတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္ ခန္းခ်ဳပ္သြားၿပီးလွ်င္ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔ဆိုတဲ့ ေလဓာတ္က တရွိန္ရွိန္ တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့ အၾကား-အေသး-အႏႈတ္ေလးေတြ ေပၚလာၿပီးလွ်င္........
သစ္သားကို ၾကည့္ပါ၊ အေၾကာင္း အေၾကာင္းေလးေတြ ေလျပင္းတယ္ထတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ဖူးၾကလား။ ဒီလုိ အၾကား အေသး အႏႈတ္ေလးေတြ ဇကာမ်ားကဲ့သို႔ အေပါက္ေပါက္ေလးေတြ ထင္းရႈးသားမ်ားကဲ့သို႔၊ ပြပြ ရြရြ မြမြ ျမည့္ျမည့္ ရိရိေလး ေပၚလာၿပီး၊ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ ျမင္လာပါတယ္။
အေမး။ ။ ဒီလို အမႈန္ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္မသြားဘူးလား။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ ထင္တာေကာ။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အဲဒါ အေရးႀကီးတယ္-ဒီလုိမွမျမင္ရင္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္၊ အသားအရည္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေယာက်္ား-မိန္းမသည္ ငါမဟုတ္ စသသည္ျဖင့္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးမ်ား အလုပ္က ဒီလိုျဖဳတ္ေနရတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ လက္စမ္း ပထ၀ီမလိုဘူး၊ အာကာသ ပံုပမာေတြလဲ ျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုယ္မွာ အမႈန္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးျမင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီပါ၊ အမ်ားႀကီးဆိုတာ အာကာသပါ။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာေတာ့ သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ေအာင္ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္-ခႏၶာမွာ အၾကားေလးေတြ ေပၚေအာင္ ေဖၚၾက၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေတေဇာနဲ႔ ၀ါေယာကို ရႈျဖစ္ေအာင္ရႈပါ။
သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ နာမပညတ္(၃)မ်ိဳးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္၊ အသားအရည္စတဲ့ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ အသားအရည္လို႔ ေခၚတဲ့ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခလက္စသည္တို႔လည္း ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆို သေဘာေပါက္ၾကၿပီလား။ ေနာက္ ေယာက်္ား-မိန္းမ သ႑န္ေတြ ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ား-မိန္းမ ေခၚစရာ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ဒါေၾကာင့္ (၁)သမူဟပညတ္ (၂)သ႑ာနပညတ္ (၃)နာမပညတ္။ ဒီသံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အမႈန္ႏွင့္ အၾကားျမင္ေအာင္လုပ္ပါ၊ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ အရင္းခံၾကရေအာင္ ရႈမွတ္ၾကပါ။ အရင္းခံေတြကို ရႈမွတ္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္ရွင္စနစ္လို မ်ိဳးစံုေပၚလာမည္၊ မ်ိဳးစံုေပၚဒါကို စာလို ရုပ္လို႔ေခၚပါ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရုပ္ကို သေဘာေပါက္ၾကၿပီေနာ္။
အေမး။ ။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံု ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္းႀကီးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အလယ္ပိုင္း-ေက်ာ-ရင္က ရုပ္၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုးစသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးစံုေပၚေနဒါ စာလို ဘယ္လိုေခၚမလဲ။
အေျဖ။ ။ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ဟုတ္ၿပီဒါေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုတာ နာမပညတ္ေနာ္၊ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီတို႔ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ ေဟ့-ငါတို႔ စာမတတ္လို႔ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ထဲက ျဖစ္ပံုကိုေတာ့ ေျပာတတ္ပါတယ္၊ ကိုင္းေျပာစမ္းပါ ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္လိုပါဘဲ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေခါင္းထဲမွာလည္း အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနဒါပါဘဲ၊ ေက်ာ-ရင္မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုး စသည္တို႔ မွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဘဲလို႔ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ေျပာတတ္ၾကတယ္ေနာ္။
တခိ်ဳ႕ေယာဂီမ်ားက်ေတာ့ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ေနေရာင္ျခည္ ထိုးလိုက္တဲ့အခါ အမႈန္ကေလးေတြသန္းေနသလို လြင့္ေနသလိုပါဘဲ၊ အဲဒါ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ရယ္လို႔ စာမတတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ မွားခ်င္မွားတတ္တယ္။ သဘာ၀ကေတာ့ မမွားၾကေတာ့ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾကေနာ္။
အေမး။ ။ တကယ္ရုပ္ဆိုရင္ စာထဲမွာ မရွိဘူး၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ရမယ္၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့ မ်ိဳးစံုေပၚတာေကာ ဟုတ္လား။
အေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
မ်ိဳးစံု ေပၚဒါ ရုပ္ လို႔ေခၚပါ၊ ပူဒါ ရုပ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ လႈပ္တာ ရုပ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္ဘက္က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ သညာသိ ပါတယ္၊ ယခုေတာ့ ပညာသိစခန္းတဲ့။ ရွင္းသြားၿပီေနာ္။ ဒါက ရုပ္ဘက္က မွတ္ၾက။
အသားေလးတစ္ခု နမူနာ ယူေျပာမယ္၊ လက္တစ္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ အသားေလးမွာ၊ ရြရြမ်ိဳးစံု၊ ဖ်င္းဖ်င္းမ်ိဳးစံု၊ စစ္စစ္မ်ိဳးစံု၊ အမႈန္မ်ိဳးစံု၊ ေပၚတာျမင္မယ္ဆိုရင္ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီကို ေျပာပါသည္။ ေသးေသးေလးနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာၿပီ။ အသားဆိုတာ အမႈန္နဲ႔ အၾကားမျမင္လို႔တဲ့၊ အမႈန္နဲ႔ အၾကားျမင္ရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာဘဲ။ သ႑ာနပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
သ႑ာနပညတ္ (၃)မ်ိဳး
၁။ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္၊
၂။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟသ႑ာန ပညတ္၊
၃။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ စေသာ ဇာတိသ႑ာန ပညတ္၊
ဒီသံုးမ်ိဳးကို ထင္ေနတာ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား မျမင္လို႔ဆိုတာကို မွတ္ပါ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ ဒီပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။ ရွင္းပါရဲ႕လား။
အေမး။ ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ အသားအရည္ အေၾကာ ရွာေတြ႔ပါမလား ။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဘာလိုရင္းလဲဆိုရင္ ပထ၀ီျမင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္ေနာ္။ အမႈန္ႏွင့္ ပထ၀ီျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အၾကားေပၚေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူေငြ႔၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ႏွစ္ပါးကို ႐ႈရပါတယ္။
ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေပါင္းၿပီး ရႈလိုက္ေတာ့ ပူေအးတုိ႔ကား ေတေဇာမီးဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ပံု-မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ ဖုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာေပါေခၚတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္ ခန္းခ်ဳပ္သြားၿပီးလွ်င္ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔ဆိုတဲ့ ေလဓာတ္က တရွိန္ရွိန္ တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့ အၾကား-အေသး-အႏႈတ္ေလးေတြ ေပၚလာၿပီးလွ်င္........
သစ္သားကို ၾကည့္ပါ၊ အေၾကာင္း အေၾကာင္းေလးေတြ ေလျပင္းတယ္ထတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ဖူးၾကလား။ ဒီလုိ အၾကား အေသး အႏႈတ္ေလးေတြ ဇကာမ်ားကဲ့သို႔ အေပါက္ေပါက္ေလးေတြ ထင္းရႈးသားမ်ားကဲ့သို႔၊ ပြပြ ရြရြ မြမြ ျမည့္ျမည့္ ရိရိေလး ေပၚလာၿပီး၊ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ ျမင္လာပါတယ္။
အေမး။ ။ ဒီလို အမႈန္ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္မသြားဘူးလား။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ ထင္တာေကာ။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အဲဒါ အေရးႀကီးတယ္-ဒီလုိမွမျမင္ရင္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္၊ အသားအရည္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေယာက်္ား-မိန္းမသည္ ငါမဟုတ္ စသသည္ျဖင့္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးမ်ား အလုပ္က ဒီလိုျဖဳတ္ေနရတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ လက္စမ္း ပထ၀ီမလိုဘူး၊ အာကာသ ပံုပမာေတြလဲ ျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုယ္မွာ အမႈန္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးျမင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီပါ၊ အမ်ားႀကီးဆိုတာ အာကာသပါ။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာေတာ့ သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ေအာင္ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္-ခႏၶာမွာ အၾကားေလးေတြ ေပၚေအာင္ ေဖၚၾက၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေတေဇာနဲ႔ ၀ါေယာကို ရႈျဖစ္ေအာင္ရႈပါ။
သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ နာမပညတ္(၃)မ်ိဳးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္၊ အသားအရည္စတဲ့ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ အသားအရည္လို႔ ေခၚတဲ့ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခလက္စသည္တို႔လည္း ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆို သေဘာေပါက္ၾကၿပီလား။ ေနာက္ ေယာက်္ား-မိန္းမ သ႑န္ေတြ ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ား-မိန္းမ ေခၚစရာ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ဒါေၾကာင့္ (၁)သမူဟပညတ္ (၂)သ႑ာနပညတ္ (၃)နာမပညတ္။ ဒီသံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အမႈန္ႏွင့္ အၾကားျမင္ေအာင္လုပ္ပါ၊ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ အရင္းခံၾကရေအာင္ ရႈမွတ္ၾကပါ။ အရင္းခံေတြကို ရႈမွတ္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္ရွင္စနစ္လို မ်ိဳးစံုေပၚလာမည္၊ မ်ိဳးစံုေပၚဒါကို စာလို ရုပ္လို႔ေခၚပါ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရုပ္ကို သေဘာေပါက္ၾကၿပီေနာ္။
