မေသခင္ခ်စ္၊ ေသလွ်င္ျပစ္၊ စင္စစ္ ေတြးေတာထား။
မေသခင္သံုး၊ ေသလွ်င္မုန္း၊ လံုးလံုးႏွလံုးပြါး။
မေသခင္ ေပါင္း၊ ေသလွ်င္ ေခါင္း အေၾကာင္းဤသို႔မ်ား။
မေသခင္ ရုပ္၊ ေသလွ်င္ ပုပ္၊ “ငါ” ဟုတ္ေသးရဲ႕လား။
မေသခင္ ထုတ္၊ ေသလွ်င္ ျမဳပ္ ဒါ ရုပ္ ဒါ နာမ္လား။
မေသခင္ ေမႊး၊ ေသလွ်င္ ေျပး၊ ဘယ္ေရးမလွပါ။
မေသခင္ ဆို၊ ေသလွ်င္ ငို ငါ့ကုိယ္ ဟုတ္သလား။
မေသခင္ ၾကံ၊ ေသလွ်င္ ခံ ဖန္ဖန္ နင္ေတြးထား။
မေသခင္ ေခၚ၊ ေသလွ်င္ ေအာ္ “ငါ” ေနာ္အပုပ္ပဲ။
မေသခင္ လွ၊ ေသလွ်င္ ပြ၊ ဘာမွ် မေကာင္း ရုပ္အေလာင္း။
မေသခင္ ထား၊ ေသလွ်င္ သြား “ငါ” ကား ကိုယ္ပိုင္မရွိပါ။
ရုပ္နာမ္မထင္ ထိုသူလွ်င္ ပါယ္ခြင္ေရာက္လိမ့္မ်ား။
(၁၃၂၄)ခုႏွစ္၊ ဝါေခါင္လဆန္းတြင္ အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ ပဒုမ
ေရးသားသီကုံးအပ္ေသာ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ သံေပါက္စာမ်ား
No comments:
Post a Comment