မူလကသစ္၀ိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေဟာၾကားေတာ္မူထားေသာ တရားေတာ္မ်ားကို လင့္ခ္အသစ္ျဖင့္ ျပန္လည္တင္ေပးထားပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ လိုအပ္သလို Download လုပ္ယူျပီး တရာေတာ္မ်ားကို နာယူၾကည္ညိဳေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ား။
Monday, November 16, 2009
Wednesday, September 30, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၇)
ကဲဆက္ၾကအံုးစို႔ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားအလိုက် ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တရားကိုအရင္ အားထုတ္ၾကပါ၊ အိမ္မွာရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေနာက္မွလုပ္လို႔ ဆုိလိုတယ္ေနာ္။ တရားေတာ္မ်ား၏ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မွာ တရားကို တကယ္အားထုတ္မယ္ဆိုရင္ ပလိေဗာဓ-ေၾကာင့္ၾကေတြျငိမ္း၍ တရားမ်ား လည္း ျမင္လြယ္ရလြယ္ပါလိမ့္မယ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။အိမ္အလုပ္ေတြ စီးပြါးေရးေတြလုပ္ေနရင္း ဘယ္ေတာ့ေသမလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသရမယ္မသိႏိုင္ဘူးေနာ္၊ ေသသြားရင္လည္း ဘယ္ေရာက္မယ္လုိ႔ ပုိင္းျခားႏိုင္ပါ့ မလား။
ေျဖ။ မပိုင္းျခားႏိုင္ပါဘုရား။
ေျဖ။ မပိုင္းျခားႏိုင္ပါဘုရား။
ပုထုဇဥ္တို႔၏ ေသျခင္းသည္ ဝိနီပါတ ဒုကၡတဲ့၊ လြင္တီးေခါင္မွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ေပါက္ေနသကဲသို႔ ေလတိုက္ တဲ့အခါမွာ သစ္ရြက္ကေလးတို႔သည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္လယ္ကြက္က်မယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္၊ သိပါေသာ္လည္း ပက္လက္က်မယ္၊ ေမွာက္ရက္က်မယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူးတဲ့။ က်ခ်င္သလို က်သြားတဲ့ ပံုပမာလိုပဲ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ေသျခင္းသည္ကား သံမု႒ႇမရဏ-မ်ားလွပါေပတယ္ေနာ္၊ သတိေလး ေတြေတြေဝေဝနဲ႔ တရားကို လက္လြတ္ၿပီး သကာလ ကေယာင္ကတမ္း ျမည္တမ္းၿပီးေတာ့ ေသတာက မ်ားၾကပါေပတယ္၊ အဲဒီလိုမ်ား ေသမယ္ဆိုရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အပါယ္ဘံုကိုသာ က်ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာမွတ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ယေန႔ၾကံစည္ေနရင္ ယေန႔ပင္အား ထုတ္၊ နက္ျဖန္ခါ သဘက္ခါ မေရြ႕ပါနဲ႔လို႔၊ ကိစံၥ-ပါရမီတြင္ အခ်ဳပ္၊ အလုပ္ထဲတြင္ အသာ၊ ခ်မ္းသာတကာ တို႔တြင္ ထိပ္တန္းစားဆိုတဲ့ ဝိပႆနာလုပ္ငန္းမ်ားကို၊ အေဇၨဝ ကာတဗံၺ-အားမထုတ္လိုက္ရရင္ ေဘးေတြ႕ေတာ့မယ္၊ အားထုတ္လိုက္မွသာ ဤေဘးေတြ ကြယ္ေတာ့မယ္လို႔ ၾကံလည္း ၾကံစည္ စိတ္တြင္လည္း ေစ့ေဆာ္ကာ စိတ္ကူး ၾကံစည္သည့္ေန႔တြင္ပင္ အေဆာတလွ်င္ ျမန္ျမန္ႀကီး အားထုတ္ျပဳက်င့္လုိက္သင့္ရာ၏။ သုေဝမရဏံ-နက္ျဖန္ ခါက် ေသရျခင္းကို ေကာဇညာ-ဒို႔ဟာျဖင့္ အမာႀကီးရွိေသးတယ္ အသက္ေလးငယ္ငယ္ေလး ရွိပါေသးတယ္၊ မေသႏိုင္ေသးပါဘူးလို႔ မုခ်ပိုင္ပိုင္ မည္သူသိႏိုင္ပါသလဲ၊ မည္သူမွ မသိႏိုင္ရာေတာ့သည္သာလွ်င္သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ အကၽြမ္းဝင္တဲ့ဒကာတစ္ေယာက္က အိမ္အလုပ္ေလး လုပ္ေနလို႔ ေလးငါးရက္ ၾကာသြား၊ ေနာက္တေန႔ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ေရာက္တဲ့အခါ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဒကာ ေက်ာင္းသို႔ အလွည့္ေပးတာေဝးလွပါလားလို႔ မိန္႔ေတာ္မူသတဲ့။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာ စဥ္းစားၾကေနာ္၊ တရားအလုပ္ လုပ္ဖို႔အတြက္ နက္ျဖန္ သဘက္ ခ်ိန္ခါ ေရြးေနၾကတယ္၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ား သြားဖို႔ အလွည့္ေပးတာနဲတယ္။ စီးပြါးေရး၊ သားေရး သမီးေရး မိသားစုအေရးေတြ အတြက္သာ အခ်ိန္ေပးတာမ်ားၾကတယ္ေနာ္။ ဒီလိုျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ ဒကာက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား-တပည့္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို မရုိေသ လို႔လည္းမဟုတ္ပါ၊ တရားေတာ္ႏွင့္ သံဃာေတာ္ကို မရုိေသလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အိမ္တြင္ အလုပ္ကိစၥေလးေတြကို ၿပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ ေနရပါေသာေၾကာင့္ ေလးငါးရက္ၾကာ မေရာက္ျဖစ္တာပါ ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္သတဲ့ေနာ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက သံေဝဂျဖစ္ေတာ္မူသတဲ့၊ ေၾသာ္ ဘုရားနဲ႔လည္း ရင္းႏီွး၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔လည္း အကၽြမ္းတဝင္ရွိပါလွ်က္ကယ္နဲ႔၊ တရားေတာ္ေတြသည္လည္း ေနလုိ လလို ထြန္းကားလို႔ နာၾကားခြင့္ရေနလွ်က္နဲ႔ ေက်ာင္ေတာ္ကို မွန္မွန္မလာႏိုင္ျခင္းသည္၊ တရားေတာ္ မ်ားကို မွန္မွန္ မနာၾကားႏိုင္ျခင္းသည္ အာဟာရ ပရိေယသနဒုကၡ စီးပြါးရွာျခင္းပါတဲ့။ အာဟာရ ပရိေယသနဒုကၡ-အလြန္႔အလြန္ကို ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာ သံေဝဂ ရစရာေကာင္း လွပါေပေတာ့၏တကား။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။ျမတ္စြာဘုရားသံေဝဂ ျဖစ္သလို ျဖစ္ၾကပါ၊ ေလာကမွာ အာဟာရ ပရိေယသန ဒုကၡဆိုတာ အႀကီးဆံုးပါတဲ့၊ ေန႔ရွိ သမွ် ဒုကၡပါတဲ့ေနာ္။ ဒီဒုကၡေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးမလဲ။
ေျဖ။ မၿပီးႏုိင္ပါဘုရား။
ေမး။ ဘယ္ေရာက္မွ ၿပီးမလဲ။
ေျဖ။ နိဗၺာန္ေရာက္မွ ၿပီးပါမယ္ဘုရား။
ဒါ့ေၾကာင့္ အေကၡယ်ံ-အသက္လိပ္ျပာ အေကာင္သတၱဝါမဟုတ္တဲ့ နာမ္အစစ္ ရုပ္အစစ္ေတြကို အပရိညာယ-ပိုင္းျခားထင္ထင္ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ မသိမျမင္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မစၥဳေနာ-အိုမင္း နာမင္း ေသမင္း မာရ္နတ္မင္း၏၊ ေယာဂံ-သူပိုင္နက္ထဲတည္းဟူေသာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုနယ္ထဲသို႔၊ အာယႏိၲ-မုခ်မေသြ လည္ပတ္ေနကုန္္ေတာ့၏သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။ေယာဂီသူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အဆင့္အတန္း အပါယ္ခြင္ မေရာက္ေဝးပံု၊ နိဗၺာန္ေပါက္ လမ္းစေပးပံုတို႔ကို တကန္႔စီ တကန္႔စီ ကရုဏာသန္သန္ထား၍ ေမတၱာေတြမ်ားမ်ား ႏွင့္ ေဟာၾကားလိုက္ပါသည္။ ေဟာၾကားလိုက္ေသာတရားကို နားမွ ၾကား၍ သင္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔၏ နာမ္အစဥ္မွာ အသိဉာဏ္မ်ား ဝင္၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာမ်ား ျဖစ္ၾကပါလွ်င္ ၾကားေလာက္တဲ့ေနရာ ေနရာ႒ာနတိုင္းက စိတ္ပါလက္ပါ အားရပါးရ သာဓု သံုးႀကိမ္ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။(မူလ-ကသစ္ဝုိင္ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶတရားေတာ္ကို ဆရာေတာ္ဦးေတေဇာသာရ(ေအာင္မင္းေခါင္ကုန္းေျမဓမၼရိပ္သာ-ပဲခူး) ေရးသားပူေဇာ္ထားေသာ ကသစ္ဝိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေထရုပၸတိၱႏွင့္ တရားေတာ္မ်ားစာအုပ္မွ ထပ္ဆင့္ ကူးယူ၍ ကသစ္ဝုိင္ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္မ်ားကိုယ္စား အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေစတနာ၊ ေမတၱာမ်ားျဖင့္ ေရးသားေဖၚျပလိုက္ပါသည္။)
Monday, September 28, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၆)
နာမ္-ရုပ္ မျမင္ရေသးတဲ့ အႏၶ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ဒါနေတြ ဘယ့္ေလာက္ လက္ကိုင္ထားၿပီး ျပဳလုပ္ေနေသာလည္း နိဗၺာန္လမ္းစ မေတြ႕ရဘူးတဲ့၊ သီလေတြ ဥပုပ္ရက္ရွည္ေတြ ဘယ့္ေလာက္ေဆာက္တည္ေနေသာလည္း နာမ္-ရုပ္မျမင္ေသးရင္
နိဗၺာန္လမ္းစ မေတြ႕ရဘူးတဲ့၊ သမထကမၼ႒ာန္းဘက္က ဈာန္အဘိဉာဏ္ေတြရ၍ ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံေနၾကတဲ့ ျဗဟၼာႀကီးေတြ ျဖစ္ေစကာမူ နာမ္-ရုပ္မျမင္ေသးရင္ နိဗၺာန္လမ္းစ မေတြ႕ရဘူးတဲ့၊ နိဗၺာန္ရည္မွန္းၿပီး ဆုေတာင္းေနေသာလည္း ေမွာင္ထဲမွာ သြားေနတဲ့ လူလို လမ္းကိုမေတြ႕ရေသးဘူးတဲ့၊ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို ျမင္မွသာ လမ္းကို ေတြ႕ေတာ့မယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းေလး မွတ္ေပးၾကပါ ေယာဂီတို႔ေနာ္။
(လကၤာ) “ဝိပႆနာ တရားပြါးမ်ား အားထုတ္ခဲ့ပါလွ်င္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို ျမင္၊ အငုပ္မွားေလးခုစင္၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝး နိဗၺာန္ေပါက္လမ္းစေပး”။
ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီးေျပာရင္ေတာ့ “ဝိပႆနာ တရားပြါးမ်ား အားမထုတ္ခဲ့ပါလွ်င္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို မျမင္ အႏၶပုထုဇဥ္တဲ့၊ ပုထုဇဥ္အကန္း ပုထုဇဥ္အမိုက္ ပုထုဇဥ္အယုတ္လို႔ဆိုလိုပါတယ္၊ ကန္းတယ္ဆိုတာ ဉာဏ္ကန္းတာကို ေျပာတာေနာ္။ အႏၶပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မလႊတ္ေသးတဲ့။ အႏၶ ပုထုဇဥ္ဆိုေတာ့ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးဘူးတဲ့၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးရင္ အကုသိုလ္ ကံေဟာင္းလည္းတင္ ကံသစ္လည္း ဝင္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အပါယ္က်၊ အႏၶပုထုဇဥ္သည္ အပါယ္မလႊတ္ေသးပါတဲ့။ ဒါန သီလ သမထ လက္ကိုင္ရွိေသာလည္း အပါယ္ခြင္ မလႊတ္ေသးတဲ့၊ မလႊတ္ေသးတဲ့ေနာ္၊ ဒီစကားက အလြန္တာတယ္ေနာ္။ ဒါန သီလ လက္ကိုင္ရွိလို႔ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ လူမင္း နတ္မင္းအထိျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သမထ လက္ကိုင္ရွိလို႔ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ ျဗဟၼာမင္းႀကီးအထိျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ျဖစ္ေစလုိတဲ့ ျပဳတဲ့သူရင္ထဲမွာ နာမ္ အစဥ္မွာ ဒိ႒ိႀကီးပါမသြားဘူးလားေနာ္။ ဒိ႒ိပါသြာေတာ့ ဒိ႒ိက ဘယ္ဘံုသားပါလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ေမး။ အပါယ္ေလးပါးက ဒိ႒ိႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူမင္းျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နတ္မင္းျဖစ္ေသာ လည္း ဘယ္ဘံုသားပါလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ေမး။ ဒါဆို ျဗဟၼာမင္းႀကီးေကာ
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ဒါကိုၾကည့္ေတာ့ လူ႔ဘံုမွာ လူလာျဖစ္ေသာလည္း လူ႔ဘံုသား၊ နတ္ဘံုမွာ နတ္လာျဖစ္ေတာ့ နတ္သား၊ ဒီကေန အပါယ္ဘုံသားေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ တိရစာၦန္ေကာ ျဖစ္အံုးမလား။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးရင္ ေျပာတာေနာ္။ သတၱဝါတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
ေမး။ ျပိတၱာေကာ
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ေမး။ အသူရကာယ္န႔ဲ ငရဲဘုံေကာ။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ေမး။ ငရဲမက်ေအာင္ ဘာလုပ္ၾကမယ္။
ေျဖ။ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရပါမယ္ဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဒိ႒ိျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ေနာ္။ ဒါနသက္သက္နဲ႔ ဒိ႒ိျပဳတ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူးေနာ္။ သီလ ေဆာက္တည္ေနရုံနဲ႔လည္း မရဘူးေနာ္။ သေဘာက်ၿပီလား။
ဒါဆို ဒိ႒ိျပဳတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ျမင္မွ ျပဳတ္မွာေနာ္။ ဘုရားရွိခိုးေနရုံနဲ႔မျပဳတ္ဘူး။ ပုတီးစိပ္ေနရုံနဲ႔ မျပဳတ္ဘူး။ တရားအားထုတ္မွ ျပဳတ္မွာ၊ သူ႕လမ္းနဲ႔သူမွတ္ၾက။ ဒိ႒ိေရာဂါႀကီး ေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဝိပႆနာေဆး နာနာေသာက္ေနာ္။ ဒါန သီလ သမထေဆး ေသာက္ေနရုံနဲ႔ကေတာ့ ဒိ႒ိမျပဳတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္။ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးသမွ် အပါယ္ေလးပါး ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ေသးဘူးဆိုတာကို မွတ္ၾကေပေတာ့။ ေခြးျဖစ္ရမွာလည္း ငါပဲ။ ႏြား ကၽြဲျဖစ္ရမွာလည္း ငါပဲေနာ္။ ေယာဂီတို႔ေရ လင္းတျဖစ္တဲ့အခါ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ကို ၿမိန္ၿမိန္စားရမွာလည္း ငါပါပဲ မွတ္ထားၾကေပေတာ့ေနာ္။ မစားခ်င္ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ။
ေျဖ။ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရပါမယ္ဘုရား။
ဒါ့ေၾကာင့္ မာန္လည္ဆရာေတာ္က “ဒိ႒ိမကြာ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္” ဒိ႒ိမကြာတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ၊ ဆရာေတာ္က ကိုယ့္ကို ေျပာတာလို႔ နားလည္ထားေနာ္-ဟုတ္လား။ တရားနာတဲ့အခါမွာလည္း မိလကၡႀကီးလို နာရတယ္၊ မိလကၡ ဒီေန႔ကစၿပီး ဘုရားေဟာထားသလို ေနေနာ္။ အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ႀကံရင္ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ေမာင္မင္းဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ အျမဲတမ္းစဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီးလုပ္ပါေနာ္။ တရားကိုလည္း မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ ဒီလိုမ်ိဳးေနာ္။ ေနာက္ၿပီး တရားနာေနတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာေတာ္က ငါ့ကိုရည္ရြယ္ၿပီးေဟာေနတာပါလား၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္လို႔ရွိရင္ ငါ အပါယ္က်ေတာ့မယ္၊ ငါ အပါယ္က်ေတာ့မွာကို ဆရာေတာ္သည္ စိုးရိမ္ၿပီး မိဘသည္ သားသမီးအေပၚ အင္မတန္ေကာင္းေစခ်င္သည့္ဆႏၵမ်ိဳးလုိပါပဲေနာ္။ ေၾသာ္ငါ့ရင္တြင္ နာမ္အစဥ္မွာရွိေနတဲ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ျပဳတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဆရာေတာ္ဟာ ငါ့ကိုရည္ရြယ္ေျပာတာေနာ္၊ သူမ်ားကို ရည္ရြယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးလို႔ စိတ္တြင္ထင္မွတ္၍ တရားနာၾကေနာ္။ ဒီေတာ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ရင္တြင္ နာမ္အစဥ္မွာ လက္ခံထားလုိက္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတကားလို႔ေနာ္။
နိဗၺာန္လမ္းစ မေတြ႕ရဘူးတဲ့၊ သမထကမၼ႒ာန္းဘက္က ဈာန္အဘိဉာဏ္ေတြရ၍ ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံေနၾကတဲ့ ျဗဟၼာႀကီးေတြ ျဖစ္ေစကာမူ နာမ္-ရုပ္မျမင္ေသးရင္ နိဗၺာန္လမ္းစ မေတြ႕ရဘူးတဲ့၊ နိဗၺာန္ရည္မွန္းၿပီး ဆုေတာင္းေနေသာလည္း ေမွာင္ထဲမွာ သြားေနတဲ့ လူလို လမ္းကိုမေတြ႕ရေသးဘူးတဲ့၊ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို ျမင္မွသာ လမ္းကို ေတြ႕ေတာ့မယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းေလး မွတ္ေပးၾကပါ ေယာဂီတို႔ေနာ္။
(လကၤာ) “ဝိပႆနာ တရားပြါးမ်ား အားထုတ္ခဲ့ပါလွ်င္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို ျမင္၊ အငုပ္မွားေလးခုစင္၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝး နိဗၺာန္ေပါက္လမ္းစေပး”။
ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီးေျပာရင္ေတာ့ “ဝိပႆနာ တရားပြါးမ်ား အားမထုတ္ခဲ့ပါလွ်င္ နာမ္ႏွင့္ရုပ္ကို မျမင္ အႏၶပုထုဇဥ္တဲ့၊ ပုထုဇဥ္အကန္း ပုထုဇဥ္အမိုက္ ပုထုဇဥ္အယုတ္လို႔ဆိုလိုပါတယ္၊ ကန္းတယ္ဆိုတာ ဉာဏ္ကန္းတာကို ေျပာတာေနာ္။ အႏၶပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မလႊတ္ေသးတဲ့။ အႏၶ ပုထုဇဥ္ဆိုေတာ့ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးဘူးတဲ့၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးရင္ အကုသိုလ္ ကံေဟာင္းလည္းတင္ ကံသစ္လည္း ဝင္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အပါယ္က်၊ အႏၶပုထုဇဥ္သည္ အပါယ္မလႊတ္ေသးပါတဲ့။ ဒါန သီလ သမထ လက္ကိုင္ရွိေသာလည္း အပါယ္ခြင္ မလႊတ္ေသးတဲ့၊ မလႊတ္ေသးတဲ့ေနာ္၊ ဒီစကားက အလြန္တာတယ္ေနာ္။ ဒါန သီလ လက္ကိုင္ရွိလို႔ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ လူမင္း နတ္မင္းအထိျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သမထ လက္ကိုင္ရွိလို႔ အက်ိဳးေပးမယ္ဆိုရင္ ျဗဟၼာမင္းႀကီးအထိျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ျဖစ္ေစလုိတဲ့ ျပဳတဲ့သူရင္ထဲမွာ နာမ္ အစဥ္မွာ ဒိ႒ိႀကီးပါမသြားဘူးလားေနာ္။ ဒိ႒ိပါသြာေတာ့ ဒိ႒ိက ဘယ္ဘံုသားပါလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ေမး။ အပါယ္ေလးပါးက ဒိ႒ိႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူမင္းျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နတ္မင္းျဖစ္ေသာ လည္း ဘယ္ဘံုသားပါလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ေမး။ ဒါဆို ျဗဟၼာမင္းႀကီးေကာ
ေျဖ။ အပါယ္ဘံုသားပါဘုရား။
ဒါကိုၾကည့္ေတာ့ လူ႔ဘံုမွာ လူလာျဖစ္ေသာလည္း လူ႔ဘံုသား၊ နတ္ဘံုမွာ နတ္လာျဖစ္ေတာ့ နတ္သား၊ ဒီကေန အပါယ္ဘုံသားေကာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ တိရစာၦန္ေကာ ျဖစ္အံုးမလား။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးရင္ ေျပာတာေနာ္။ သတၱဝါတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
ေမး။ ျပိတၱာေကာ
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ေမး။ အသူရကာယ္န႔ဲ ငရဲဘုံေကာ။
ေျဖ။ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္ဘုရား။
ေမး။ ငရဲမက်ေအာင္ ဘာလုပ္ၾကမယ္။
ေျဖ။ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရပါမယ္ဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဒိ႒ိျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ေနာ္။ ဒါနသက္သက္နဲ႔ ဒိ႒ိျပဳတ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူးေနာ္။ သီလ ေဆာက္တည္ေနရုံနဲ႔လည္း မရဘူးေနာ္။ သေဘာက်ၿပီလား။
ဒါဆို ဒိ႒ိျပဳတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ျမင္မွ ျပဳတ္မွာေနာ္။ ဘုရားရွိခိုးေနရုံနဲ႔မျပဳတ္ဘူး။ ပုတီးစိပ္ေနရုံနဲ႔ မျပဳတ္ဘူး။ တရားအားထုတ္မွ ျပဳတ္မွာ၊ သူ႕လမ္းနဲ႔သူမွတ္ၾက။ ဒိ႒ိေရာဂါႀကီး ေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဝိပႆနာေဆး နာနာေသာက္ေနာ္။ ဒါန သီလ သမထေဆး ေသာက္ေနရုံနဲ႔ကေတာ့ ဒိ႒ိမျပဳတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္။ ဒိ႒ိမျပဳတ္ေသးသမွ် အပါယ္ေလးပါး ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ေသးဘူးဆိုတာကို မွတ္ၾကေပေတာ့။ ေခြးျဖစ္ရမွာလည္း ငါပဲ။ ႏြား ကၽြဲျဖစ္ရမွာလည္း ငါပဲေနာ္။ ေယာဂီတို႔ေရ လင္းတျဖစ္တဲ့အခါ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ကို ၿမိန္ၿမိန္စားရမွာလည္း ငါပါပဲ မွတ္ထားၾကေပေတာ့ေနာ္။ မစားခ်င္ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ။
ေျဖ။ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ရပါမယ္ဘုရား။
ဒါ့ေၾကာင့္ မာန္လည္ဆရာေတာ္က “ဒိ႒ိမကြာ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္” ဒိ႒ိမကြာတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို ေျပာတာလဲ၊ ဆရာေတာ္က ကိုယ့္ကို ေျပာတာလို႔ နားလည္ထားေနာ္-ဟုတ္လား။ တရားနာတဲ့အခါမွာလည္း မိလကၡႀကီးလို နာရတယ္၊ မိလကၡ ဒီေန႔ကစၿပီး ဘုရားေဟာထားသလို ေနေနာ္။ အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ႀကံရင္ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ေမာင္မင္းဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ အျမဲတမ္းစဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီးလုပ္ပါေနာ္။ တရားကိုလည္း မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ ဒီလိုမ်ိဳးေနာ္။ ေနာက္ၿပီး တရားနာေနတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာေတာ္က ငါ့ကိုရည္ရြယ္ၿပီးေဟာေနတာပါလား၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္လို႔ရွိရင္ ငါ အပါယ္က်ေတာ့မယ္၊ ငါ အပါယ္က်ေတာ့မွာကို ဆရာေတာ္သည္ စိုးရိမ္ၿပီး မိဘသည္ သားသမီးအေပၚ အင္မတန္ေကာင္းေစခ်င္သည့္ဆႏၵမ်ိဳးလုိပါပဲေနာ္။ ေၾသာ္ငါ့ရင္တြင္ နာမ္အစဥ္မွာရွိေနတဲ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ျပဳတ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ ဆရာေတာ္ဟာ ငါ့ကိုရည္ရြယ္ေျပာတာေနာ္၊ သူမ်ားကို ရည္ရြယ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးလို႔ စိတ္တြင္ထင္မွတ္၍ တရားနာၾကေနာ္။ ဒီေတာ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ရင္တြင္ နာမ္အစဥ္မွာ လက္ခံထားလုိက္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတကားလို႔ေနာ္။
“သာဝေဇၨာ ပုထုဇၨနဘာေဝါ” - ပုထုဇၨနဘာေဝါ ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ေနရျခင္းသည္ ရင္တြင္နာမ္အစဥ္မွာ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို လက္ခံထားလိုက္ရျခင္းသည္ သာဝေဇၨာ- အျပစ္ေတြမ်ားလွပါတကား။
ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကပါ၊ အျပစ္မ်ားပုံကိုေနာ္။ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို လက္ခံထားလိုက္မိရင္ေတာ့ မသိမႈ အဝိဇၨာေၾကာင့္ အမိ အဖကို သတ္တဲ့ ကံေတြထိုက္တတ္တယ္၊ ေဘးႀကီးေတြကို ႀကံဳရတတ္တယ္။ လြန္က်ဴးမိတဲ့ အျပစ္ေတြကလည္းေလ မ်ားမ်ားလာတာကိုလည္း မသိလုိက္ဘူးျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္တတ္ေသးတယ္ေနာ္။ ယခုခ်ိန္ခါမွာ သမၼာဒိ႒ိအမ်ိဳးေကာင္းသားသမီးေတြျဖစ္ၾကေပမယ့္ တစ္ေန႔က်ရင္ ဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးေတာ့ မိစၧာဒိ႒ိျဖစ္တတ္ေသးတယ္ေနာ္။
ယခုပင္ သီလဝႏၲျဖစ္ေနေသာလည္း တစ္ဘဝတြင္ ဒုႆီလ၊ ယခုပင္ ကရုဏာတရား ေမတၱာတရား ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိေနပါေသာလည္း တစ္ေန႔တြင္ အင္မတန္ဆိုးဝါးယုတ္မာတဲ့ လူမ်ိဳး ျဖစ္အံုးမယ္လို႔ဆိုတာ မွတ္၊ ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ ဒိ႒ိတစ္လံုး လက္ခံထားျခင္းသည္ အင္မတန္အျပစ္ေတြမ်ားသတဲ့၊ ဒိ႒ိတစ္လံုး လက္ခံထားမယ္ဆိုရင္ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး ရန္အမ်ိဳးမ်ိဳး အႏၲရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကပ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ရင္ဆိုင္တိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ၾကပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရင္တြင္နာမ္အစဥ္မွာ ဝင္ေနတဲ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ဝိပႆနာနဲ႔ နာနာျဖဳတ္ၾကေပေတာ့လို႔ ဆိုလိုတယ္ေနာ္။ “ဒိ႒ိမကြာ ပုဂိၢဳလ္မွာလွ်င္ လူတြင္ စၾကာ နတ္မွာ သိၾကား (ဒါနသီလအရွိန္ေခၚတယ္ေနာ္) မိုးဖ်ား ျဗဟၼာ ျဖစ္တံုပါလည္း (မိုးဖ်ား ျဗဟၼာဆိုတာ ဘံုသံုးဆယ့္တစ္ အထက္ဆံုး ေနဝသညာနာသညာယတနဘံုမွာ ျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာ၊ အဲဒါ စ်ာန္ကုသိုလ္အရွိန္ေနာ္) ခႏၶာၿပိဳကဲြ ကုသိုလ္စဲက ေဖါက္လဲႊ ပါယ္ရြာ ေရာက္ျမဲခါတည္း”။ ဒီေတာ့ အေပၚေရာက္ေအာင္ ဒါန သီလ သမထက ေျမႇာက္တင္လိုက္တယ္ ေနာက္ ဘယ္ေတြေရာက္သြားမလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္က်ကုန္ပါၿပီဘုရား။
ေမး။ ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္တာက ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ။
ေျဖ။ ဒိ႒ိလက္ခ်က္ပါဘုရား။
ေမး။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလား။
ေျဖ။ ေကာင္းပါတယ္ဘုရား။
ဥပမာ စြန္ေလးနဲ႔တူသတဲ့။ ေလတိုက္တဲ့အခါမွာ စြန္ေလးသည္ ေကာင္းကင္မွာ ဝဲဝဲ ဝဲဝဲနဲ႔ တက္မေနဘူးလား။ တက္ေနတယ္ေနာ္၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ တက္ေနေသာလည္း ေအာက္ကႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ဆဲြထားတာၾကည့္၊ စြန္ကေလးရဲ႕ လူမင္း နတ္မင္း ျဗဟၼာမင္းေတြနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေလေလးနဲ႔ ဒါန သီလ သမထကုသိုလ္အရွိန္နဲ႔ တူပါတယ္။ ႀကိဳးေလးနဲ႔ ဒိ႒ိနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ အပါယ္ေလးပါးနဲ႔တူပါတယ္။ စြန္ေလး ဘယ္ေလာက္ပင္ ေကာင္းကင္ေပၚ တက္ေနေသာလည္း ေျမႀကီးကေနၿပီး ႀကိဳးက ဆဲြခ် လိုက္ရင္ ေအာက္ကိုက်လာသလို ျမင့္မားတဲ့ ဘံုဘဝေတြ ေရာက္ေနေသာလည္း ရင္ထဲမွာရွိတဲ့ ဒိ႒ိက ဆဲြခ်လိုက္ရင္ အပါယ္ထဲသို႔ ေဇာက္ထိုးက် ၾကရေပတယ္ေနာ္။
ဒိ႒ိသက္ကၠာ မကြာသမွ် ေလးဝအပါယ္ ေရာက္ဦးမယ္ (လယ္တီ)ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ္မူျပန္တယ္ေနာ္။ ဒိ႒ိမကြာသမွ်ေတာ့ ယခုမေရာက္ေသးေသာ္လည္း တစ္ေန႔က်ေတာ့လည္း အပါယ္ေလးပါးေတာ့ ေရာက္အံုးမယ္တဲ့ေနာ္။ ဒိ႒ိသက္ကၠာ မကြာသမွ် ေလးဝအပါယ္ ေရာက္ဦးမယ္၊ နင္ဝယ္သတိထား သို႔အလားေၾကာင့္ ျမတ္ဘုရားက ရင္ဝလွံစူး ထိပ္ဦးမီးေလာင္သူကဲ့သို႔ မေရွာင္အဟုတ္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ဝိပႆနာ အလုပ္အားထုတ္ရန္ သေဘာကို “သတိၱယာ ဝိယ ၾသမေ႒ာ” ဟု ေဟာၾကားခဲ့ေလသတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
ဝိပႆနာတရားအလုပ္ကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ဖဝါးမွ ေနာက္မဆုတ္ပါဘဲ ျမန္ျမန္ႀကီးသာ အားထုတ္ပါတဲ့။ အလႊန္အေရးႀကီးတယ္၊ ရင္ဝမွာ လွံစူးေသာ ပုဂၢိဳလ္ထက္လည္း အေရးႀကီးတယ္တဲ့ေနာ္။
သတိၱယာ ဝိယ ၾသမေ႒ာ၊ ဒယွမာေနာဝ မတၱေက။
သကၠာယဒိ႒ိ ပဟာနာယ၊ သေတာ ဘိကၡဳ ပရိဗၺေဇ။
သတိၱယာ- အသြားႏွစ္ဖက္ ျမျမထက္သည့္ လွံသြားႀကီးျဖင့္၊ ၾသမေ႒ာ-လည္မ်ိဳရင္ဝ စူးရွ၍ ေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္၊ ပဟာနာယ လုလႅထန္ျပင္း စူးေသာလွံကို ျမန္ျမန္ႀကီး ပယ္ႏႈတ္ဖို႔ရာ အလို႔ငွါ၊ ပရိဗၺဇဝိယ-အေရးတႀကီး ျမန္ျမန္ႀကီးအားထုတ္ ျပဳက်င့္လုိက္ရဘိသကဲ့သို႔၄င္း၊ မတၱေက-အျမတ္တင္ရြက္ ဦးထိပ္ထက္၌၊ ဒယွမာေနာ-အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ မီးေတာက္ေလာင္ခံေနရေသာ လူတစ္ေယာက္သည္၊ ပဟာနာယ-ျပင္းစြာေလာင္ေနေသာမီးကို ျမန္ျမန္ႀကီးၿငိမ္းသတ္ဖို႔ရာ အလို႔ငွါ၊ ပရိဗၺဇဝိယ-ေန႔ညမယုတ္ အားထုတ္ဘိသကဲ့သို႔ ၊ တထာ-ထို႔အတူ၊ ဘိကၡဳ-သံသရာေဘး လာမည့္အေရးေတြကို ေျမႇာ္ေတြးကာ သင္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း တို႔သည္၊ သကၠာယဒိ႒ိ ပဟာနာယ-အပါယ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသည့္ သကၠာယဒိ႒ိ ႏွစ္ဆယ္ကိေလသာ တရားဆိုးကို ျမန္ျမန္ႀကီးပယ္ဖို႔ သတ္ဖို႔ အလုိ႔ငွါ၊ သေတာ-ဣေျႏၵေျခာက္ပါး တံခါးေျခာက္ေပါက္၌ အကုသိုလ္ေတြ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ အျမဲတမ္းေစာင့္ေရွာက္သည့္ အေလ့ သတိ ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့ရသည္ ျဖစ္၍၊ ပရိဗၺေဇ-ဝိပႆနာအလုပ္နဲ႔ ေတြ႔သည့္ေန႔ပင္ ေနာက္မဆုတ္ပါပဲ ျမန္ျမန္ႀကီး ေန႔ညမယုတ္ အားထုတ္ ျပဳက်င့္ရေတာ့သည္သာလွ်င္သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
တစ္သံသရာလံုးတြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ စီးပြါးေရးေတြ၊ ေလာကီကိစၥ အဝဝ ေတြကို တရားအားထုတ္ၿပီးတဲ့ အခါမွသာလွ်င္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေတာ့သည္သာလွ်င္တည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၾကပါ၊ အျပစ္မ်ားပုံကိုေနာ္။ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို လက္ခံထားလိုက္မိရင္ေတာ့ မသိမႈ အဝိဇၨာေၾကာင့္ အမိ အဖကို သတ္တဲ့ ကံေတြထိုက္တတ္တယ္၊ ေဘးႀကီးေတြကို ႀကံဳရတတ္တယ္။ လြန္က်ဴးမိတဲ့ အျပစ္ေတြကလည္းေလ မ်ားမ်ားလာတာကိုလည္း မသိလုိက္ဘူးျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္တတ္ေသးတယ္ေနာ္။ ယခုခ်ိန္ခါမွာ သမၼာဒိ႒ိအမ်ိဳးေကာင္းသားသမီးေတြ
ယခုပင္ သီလဝႏၲျဖစ္ေနေသာလည္း တစ္ဘဝတြင္ ဒုႆီလ၊ ယခုပင္ ကရုဏာတရား ေမတၱာတရား ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိေနပါေသာလည္း တစ္ေန႔တြင္ အင္မတန္ဆိုးဝါးယုတ္မာတဲ့ လူမ်ိဳး ျဖစ္အံုးမယ္လို႔ဆိုတာ မွတ္၊ ပုထုဇဥ္အျဖစ္နဲ႔ ဒိ႒ိတစ္လံုး လက္ခံထားျခင္းသည္ အင္မတန္အျပစ္ေတြမ်ားသတဲ့၊ ဒိ႒ိတစ္လံုး လက္ခံထားမယ္ဆိုရင္ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး ရန္အမ်ိဳးမ်ိဳး အႏၲရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကပ္ဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ရင္ဆိုင္တိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ၾကပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရင္တြင္နာမ္အစဥ္မွာ ဝင္ေနတဲ့ ဒိ႒ိတစ္လံုးကို ဝိပႆနာနဲ႔ နာနာျဖဳတ္ၾကေပေတာ့လို႔ ဆိုလိုတယ္ေနာ္။ “ဒိ႒ိမကြာ ပုဂိၢဳလ္မွာလွ်င္ လူတြင္ စၾကာ နတ္မွာ သိၾကား (ဒါနသီလအရွိန္ေခၚတယ္ေနာ္) မိုးဖ်ား ျဗဟၼာ ျဖစ္တံုပါလည္း (မိုးဖ်ား ျဗဟၼာဆိုတာ ဘံုသံုးဆယ့္တစ္ အထက္ဆံုး ေနဝသညာနာသညာယတနဘံုမွာ ျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼာ၊ အဲဒါ စ်ာန္ကုသိုလ္အရွိန္ေနာ္) ခႏၶာၿပိဳကဲြ ကုသိုလ္စဲက ေဖါက္လဲႊ ပါယ္ရြာ ေရာက္ျမဲခါတည္း”။ ဒီေတာ့ အေပၚေရာက္ေအာင္ ဒါန သီလ သမထက ေျမႇာက္တင္လိုက္တယ္ ေနာက္ ဘယ္ေတြေရာက္သြားမလဲ။
ေျဖ။ အပါယ္က်ကုန္ပါၿပီဘုရား။
ေမး။ ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္တာက ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ။
ေျဖ။ ဒိ႒ိလက္ခ်က္ပါဘုရား။
ေမး။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသလား။
ေျဖ။ ေကာင္းပါတယ္ဘုရား။
ဥပမာ စြန္ေလးနဲ႔တူသတဲ့။ ေလတိုက္တဲ့အခါမွာ စြန္ေလးသည္ ေကာင္းကင္မွာ ဝဲဝဲ ဝဲဝဲနဲ႔ တက္မေနဘူးလား။ တက္ေနတယ္ေနာ္၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ တက္ေနေသာလည္း ေအာက္ကႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ဆဲြထားတာၾကည့္၊ စြန္ကေလးရဲ႕ လူမင္း နတ္မင္း ျဗဟၼာမင္းေတြနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေလေလးနဲ႔ ဒါန သီလ သမထကုသိုလ္အရွိန္နဲ႔ တူပါတယ္။ ႀကိဳးေလးနဲ႔ ဒိ႒ိနဲ႔ တူပါတယ္၊ ေျမႀကီးနဲ႔ အပါယ္ေလးပါးနဲ႔တူပါတယ္။ စြန္ေလး ဘယ္ေလာက္ပင္ ေကာင္းကင္ေပၚ တက္ေနေသာလည္း ေျမႀကီးကေနၿပီး ႀကိဳးက ဆဲြခ် လိုက္ရင္ ေအာက္ကိုက်လာသလို ျမင့္မားတဲ့ ဘံုဘဝေတြ ေရာက္ေနေသာလည္း ရင္ထဲမွာရွိတဲ့ ဒိ႒ိက ဆဲြခ်လိုက္ရင္ အပါယ္ထဲသို႔ ေဇာက္ထိုးက် ၾကရေပတယ္ေနာ္။
ဒိ႒ိသက္ကၠာ မကြာသမွ် ေလးဝအပါယ္ ေရာက္ဦးမယ္ (လယ္တီ)ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ္မူျပန္တယ္ေနာ္။ ဒိ႒ိမကြာသမွ်ေတာ့ ယခုမေရာက္ေသးေသာ္လည္း တစ္ေန႔က်ေတာ့လည္း အပါယ္ေလးပါးေတာ့ ေရာက္အံုးမယ္တဲ့ေနာ္။ ဒိ႒ိသက္ကၠာ မကြာသမွ် ေလးဝအပါယ္ ေရာက္ဦးမယ္၊ နင္ဝယ္သတိထား သို႔အလားေၾကာင့္ ျမတ္ဘုရားက ရင္ဝလွံစူး ထိပ္ဦးမီးေလာင္သူကဲ့သို႔ မေရွာင္အဟုတ္ ေနာက္မဆုတ္ပဲ ဝိပႆနာ အလုပ္အားထုတ္ရန္ သေဘာကို “သတိၱယာ ဝိယ ၾသမေ႒ာ” ဟု ေဟာၾကားခဲ့ေလသတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
ဝိပႆနာတရားအလုပ္ကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ တစ္ဖဝါးမွ ေနာက္မဆုတ္ပါဘဲ ျမန္ျမန္ႀကီးသာ အားထုတ္ပါတဲ့။ အလႊန္အေရးႀကီးတယ္၊ ရင္ဝမွာ လွံစူးေသာ ပုဂၢိဳလ္ထက္လည္း အေရးႀကီးတယ္တဲ့ေနာ္။
သတိၱယာ ဝိယ ၾသမေ႒ာ၊ ဒယွမာေနာဝ မတၱေက။
သကၠာယဒိ႒ိ ပဟာနာယ၊ သေတာ ဘိကၡဳ ပရိဗၺေဇ။
သတိၱယာ- အသြားႏွစ္ဖက္ ျမျမထက္သည့္ လွံသြားႀကီးျဖင့္၊ ၾသမေ႒ာ-လည္မ်ိဳရင္ဝ စူးရွ၍ ေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္၊ ပဟာနာယ လုလႅထန္ျပင္း စူးေသာလွံကို ျမန္ျမန္ႀကီး ပယ္ႏႈတ္ဖို႔ရာ အလို႔ငွါ၊ ပရိဗၺဇဝိယ-အေရးတႀကီး ျမန္ျမန္ႀကီးအားထုတ္ ျပဳက်င့္လုိက္ရဘိသကဲ့သို႔၄င္း၊ မတၱေက-အျမတ္တင္ရြက္ ဦးထိပ္ထက္၌၊ ဒယွမာေနာ-အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ မီးေတာက္ေလာင္ခံေနရေသာ လူတစ္ေယာက္သည္၊ ပဟာနာယ-ျပင္းစြာေလာင္ေနေသာမီးကို ျမန္ျမန္ႀကီးၿငိမ္းသတ္ဖို႔ရာ အလို႔ငွါ၊ ပရိဗၺဇဝိယ-ေန႔ညမယုတ္ အားထုတ္ဘိသကဲ့သို႔ ၊ တထာ-ထို႔အတူ၊ ဘိကၡဳ-သံသရာေဘး လာမည့္အေရးေတြကို ေျမႇာ္ေတြးကာ သင္သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း တို႔သည္၊ သကၠာယဒိ႒ိ ပဟာနာယ-အပါယ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသည့္ သကၠာယဒိ႒ိ ႏွစ္ဆယ္ကိေလသာ တရားဆိုးကို ျမန္ျမန္ႀကီးပယ္ဖို႔ သတ္ဖို႔ အလုိ႔ငွါ၊ သေတာ-ဣေျႏၵေျခာက္ပါး တံခါးေျခာက္ေပါက္၌ အကုသိုလ္ေတြ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ အျမဲတမ္းေစာင့္ေရွာက္သည့္ အေလ့ သတိ ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့ရသည္ ျဖစ္၍၊ ပရိဗၺေဇ-ဝိပႆနာအလုပ္နဲ႔ ေတြ႔သည့္ေန႔ပင္ ေနာက္မဆုတ္ပါပဲ ျမန္ျမန္ႀကီး ေန႔ညမယုတ္ အားထုတ္ ျပဳက်င့္ရေတာ့သည္သာလွ်င္သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
တစ္သံသရာလံုးတြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ စီးပြါးေရးေတြ၊ ေလာကီကိစၥ အဝဝ ေတြကို တရားအားထုတ္ၿပီးတဲ့ အခါမွသာလွ်င္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေတာ့သည္သာလွ်င္တည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
Thursday, September 17, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၅)
ဒိ႒ိပယ္စြမ္း က်င့္ခန္းကို သင္ပါ၊ သင္လိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း သင္သိေလးရသြားပါမယ္၊ ေယာဂီတို႔အေနနဲ႔ သင္သိေလးသိသြားရင္ က်င့္သိေလးဆီကို သြားၾကအံုးစို႔ေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ “ဒိ႒ိပယ္စြမ္း က်င့္ခန္းသင္ပါ၊ သင္ခဏ္းလာတိုင္းမဆိုင္းက်င့္ရာ” လို႔ဆိုထားပါတယ္။ သင္ခဏ္းစာလာတိုင္း သင္သိလာတိုင္း မဆိုင္းမတြပဲ ျမန္ျမန္ႀကီး က်င့္လိုက္ပါလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုမဆိုင္းမတြ က်င့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ က်င့္သိေလးျဖစ္သြားပါတယ္၊ သင္သိ က်င့္သိမွ ကလ်ာဏပုထုဇာတဲ့။
သင္သိ-သက္သက္ဆိုရင္ တဘက္ေတာ့ ေကာင္းရဲ႕၊ တဘက္မွာေတာ့ ကန္းေနေသးတယ္ေနာ္၊ က်င့္သိေလးပါမွ ႏွစ္ခုလံုးေကာင္းတယ္လို႔ ေခၚတယ္ေနာ္။ ဒါမွ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္အစစ္တဲ့ေနာ္။
တရားနာရုံနဲ႔သိတာ “ဧကေတာ ကလ်ာဏ” ေဆြးေႏြးရုံနဲ႔ စာၾကည့္ရုံနဲ႔ သိတာကေတာ့ “ဧကေတာ ကလ်ာဏ” တဘက္ေတာ့ ကန္းေနပါတယ္တဲ့၊ တဘက္မွာေတာ့ ေကာင္းေနရဲ႕၊ က်င့္သိဆိုရင္ အတြင္းပါျမင္ေသာေၾကာင့္ အျပင္လဲ ျမင္၊ အတြင္းလည္း ျမင္ပါေသာေၾကာင့္ အျပင္လည္း ျမင္၊ အတြင္းလည္း သိ၊ ႏွစ္ဖက္လံုး ေကာင္းေသာ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို႔မွတ္ၾကပါေနာ္။
“သင္သိ က်င့္သိမွ ကလ်ာဏပုထုဇာ၊ ႏွစ္မ်ိဳးမသိက အႏၶ-ေခၚသညာ” လို႔ မွတ္ထားၾကေနာ္။
ဝိပႆနာတရားပြါးမ်ားအားထုတ္ၾကပါလွ်င္ ခႏၶာမွာ နာမ္-ရုပ္ကို ျမင္ အငုပ္မွားေလးခုစင္၊ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္။
ကလ်ာဏ-ေကာင္းတဲ့ ပုထုဇဥ္ေခၚတယ္၊ သမုေစၧဒနဲ႔ ဒိ႒ိငုပ္အၾကြင္းမဲ့ မျပဳတ္ေသးရင္ ပုထုဇဥ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
သမုေစၧဒနဲ႔ မဂ္က်လို႔ ဒိ႒ိျပဳတ္ခဲ့ရင္ ေသာတာပန္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ယခုခ်ိန္မွာ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆိုေတာ့ တဒဂၤပယ္ထားပါ၊ သမုေစၧဒေတာ့ မရေသးဘူး၊ သူက သမုေစၧဒ မရေသးဘူးေခၚတယ္၊ အျမစ္မျပဳတ္ေသးဘူး၊ အဲဒါ ပုထုဇဥ္လုိ႔ေခၚတယ္ေနာ္။
ကလ်ာဏ-ေကာင္းတယ္ ျမတ္တယ္လို႔ ျမန္မာျပန္ၾကတယ္၊ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ေကာင္းတဲ့ ျမတ္တဲ့ အလိမၼာစား ပုထုဇဥ္လို႔ေခၚတယ္၊ ေကာင္းပံုေလး သီလရွိေသာေၾကာင့္ အဖ်ား-ကိုယ္ႏႈတ္လည္း ေကာင္းသည္၊ သမာဓိရွိေသာေၾကာင့္ အလယ္-စိတ္ႏွလံုးလည္း ေကာင္းသည္၊ ပညာရွိေသာေၾကာင့္ အရင္း-နာမ္ရုပ္လည္း ေကာင္းသည္။ အစ အလယ္ အဆံုး သံုးပါးလံုးေကာင္းသည္ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ဒီပုဂိၢဳလ္ကို ကလ်ာဏေခၚတယ္ေနာ္၊ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ကို ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝး။ တဆင့္တက္လိုက္ၾကရေအာင္-
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ဘူးတဲ့ေနာ္ (အပါယဂါမိက ကမၼာနိ နာမ သကၠာယဒိ႒ိယာ သတိေယဝ ဝိပစၥႏိၲ၊ ေနာ အသတိယာ) ဆိုတဲ့ ဋီကာႀကီးမွာ ပါတဲ့အတိုင္းပါ။
အပါယဂါမိက ကမၼာနိနာမ-အပါယ္သို႔ ပစ္ခ်ႏိုင္သည့္ အကုသိုလ္ကံတို႔ မည္ကုန္သည္၊ သကၠာယဒိ႒ိယာ-အမွားအငုပ္ေလးခုဆိုတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိသည္၊ သတိေယဝ-ရွိလွ်င္၊ ဝါ၊ ရွိမွသာလွ်င္၊ ဝိပစၥႏိၲ-အပါယ္က်၏အျဖစ္ျဖင့္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ၾကကုန္၏။ သကၠာယဒိ႒ိယာ-အမွားအငုပ္ေလးခုဆိုတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိသည္၊ အသတိယာ-မရွိခဲ့ေသာ္၊ ေနာ ဝိပစၥႏိၲ-အပါယ္က်၏ အျဖစ္ျဖင့္ ဘယ္အခါမွ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ၾကကုန္သည္သာလွ်င္သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓု။
ေမး။ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ဆိုရင္ ဒိ႒ိရွိ-မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ ဒါျဖင့္ နံပါတ္(၁) ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ နံပါတ္(၂) အကုသိုလ္ ကံေဟာင္း ေၾကြးေဟာင္းေတြ တင္ပါေသးသလား။
ေျဖ။ မတင္ပါဘုရား။
ေမး။ ကံသစ္ ေၾကြးေတြ ဝင္ေသးပါသလား။
ေျဖ။ မဝင္ပါဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္ကံေဟာင္းလည္း မတင္၊ ကံသစ္ ေၾကြးသစ္လည္း မဝင္ရင္ နံပါတ္(၃) အပါယ္က်ေသးပါသလား။
ေျဖ။ မက်ေတာ့ပါဘုရား။
ေမး။ ဘယ့္ေလာက္ အဖိုးတန္သလဲေနာ္၊ အဖိုးတန္ပါရဲ႕လား။
ေျဖ။ တန္ပါတယ္ဘုရား။
ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့၊ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္ မေရာက္ေဝး။ ေဝးေလးတစ္လံုးပါတယ္ေနာ္။ အပါယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ႏိုင္တာက ေသာတပန္ျဖစ္သြားမွ မက်တာပါ၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္တို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မက်ႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏုိင္ပါ။ အပါယ္က်ဖို႔ ေဝးတယ္လို႔သာ ဆိုႏိုင္ပါတယ္ေနာ္။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္သည္ ေအာက္တန္း အႏၶပုထုဇဥ္အျဖစ္သို႔ ျပန္မေလ်ာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္မက်ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။ အႏၶပုထုဇဥ္အျဖစ္သို႔ ျပန္ေလွ်ာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္ကို က်ပါလိမ့္မယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝးလို႔ ဆိုလိုက္ပါတယ္။
ေမး။ ေယာဂီတို႔ ရွင္းပါရဲ႕လား။
ေျဖ။ ရွင္းပါတယ္ဘုရား။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ အေရာက္ေဝးပံုကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေျပာပါအံုးမယ္။ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ အတၱဒိ႒ိ ငါနဲ႔ မကဲြေသးပါ။ အတၱဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးဘူးေနာ္။
နာမ္သည္ ငါ၊ ရုပ္သည္ ငါလို႔ နာမ္-ရုပ္ေပၚမွာ ငါငုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေနာ္ အႏၶ။ အကုသိုလ္ကို ဘယ္သူလုပ္ ငါ-ကလုပ္ေနတာေနာ္။
ေမး။ ငါသည္ ဘယ္သူလဲလို႔ အႏၶကိုေမးရင္ နာမ္-ရုပ္ကို လက္ညႈိးမထိုးဘူးလား။
ေျဖ။ ထိုးပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္လုပ္ေတာ့ ငါ၊ လက္ညႈိးထိုးခံရေသာ နာမ္-ရုပ္ေနာ္။
ေျဖ။ မွန္ပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ လုပ္ေသာ ငါ၊ အပါယ္လာခဲ့လို႔ ေခၚရင္ နာမ္-ရုပ္သြားမလား၊ ငါ-သြားမလား။
ေျဖ။ နာမ္-ရုပ္ သြားမွာပါဘုရား။
ၾကည့္ၾကစမ္းပါ၊ ငါ-က လူလည္ပါလား။ နာမ္-ရုပ္ အိမ္ေပၚမွာလည္း ေနတယ္၊ အိမ္ရွင္ နာမ္-ရုပ္ကိုလည္း ထိုးခ်ေသးတယ္ေနာ္။ အရိပ္လည္း ခိုတယ္၊ အခက္လည္း ခ်ိဳးတယ္ဆိုတဲ့ ဥပမာလိုေနာ္။
ေမး။ လုပ္ေတာ့ ငါ၊ အပါယ္က်စရာရွိေတာ့ ဘယ္သူပါလဲ။
ေျဖ။ နာမ္-ရုပ္ပါဘုရား။
ေမး။ အဲဒါက အႏၶ-မသိမႈ၊ လုပ္တဲ့ ငါ-အစား နာမ္ရုပ္က ခံရၿပီဆိုရင္လည္း ေက်နပ္ေနတာပါ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။
ေျဖ။ မွန္ပါဘုရား။
သိလည္း မသိပါဘူး။ သိတာေတာင္ နာမ္-ရုပ္ေလးက ငါ-ေလးကို မင္းမသြားပါနဲ႔ကြယ္၊ သူပဲ အပါယ္ သြားလုိက္ပါမယ္တဲ့။ သေဘာေကာင္းတဲ့ နာမ္-ရုပ္ပါ။
ကဲ ဥပမာေလးနဲ႔ေျပာပါအံုးမယ္။ ဘုရားက အဘ၊ နာမ္-ရုပ္က သားသမီး၊ ေၾသာ္ ငါ့သား နာမ္-ရုပ္...နာမ္-ရုပ္ေလးတို႔သည္ သူေတာ္ေကာင္းအစစ္ေတြပါကြယ္။
သူတစ္ပါးအသက္ကိုလည္း မသတ္ရွာပါဘူး။
သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုလည္း ခုိးယူတိုက္ဖ်က္လုယက္ျခင္းလည္း မလုပ္ၾကပါဘူး။
သူတစ္ပါးအိမ္ယာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မလြန္က်ဴးပါဘူး။
သူတစ္ပါးကိုလည္း လိမ္ညာစကား၊ ကုန္းေခ်ာစကားမ်ားလည္း မေျပာၾကပါဘူး။
မူးယစ္ေစေသာ သတိကင္းမဲ့ေစေသာ ေသရည္အရက္မ်ားကိုလည္း မေသာက္ၾကပါဘူး။
ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံလည္း လံုတယ္ေနာ္၊ ငါ့သားသမီး နာမ္-ရုပ္ေလးေတြသည္ သူေတာ္ေကာင္း အစစ္ေလးေတြပါ။ ယခုအခါ အတၱဒိ႒ိဆိုတဲ့ ငါနဲ႔ ေပါင္းလို႔ သာ ပ်က္စီးကုန္ၾကၿပီေနာ္။ အဲဒီမွာ မဂၤသုတ္မွာ ပါတဲ့ အေသဝနာစ ဗာလာနံ၊ ဗာလာနံ မိုက္ၿပီးေတာ့ေနတဲ့ အတၱဒိ႒ိ (ငါ)။ အေသနာဝစ-ဘယ္ေသာအခါကာလမွ မေပါင္းေဖၚ မမီွဝဲရျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးမည္ပါေပတယ္။ နာမ္ရုပ္တို႔ မင္းတို႔ ဒိ႒နဲ႔ မေပါင္းၾကနဲ႔ေနာ္။ ငါနဲ႔မေပါင္းနဲ႔ေနာ္။ နာမ္ရုပ္တို႔သည္ ငါ အတၱဒိ႒ိနဲ႔ေပါင္းတဲ့အခါ အကုသိုလ္လုပ္ေတာ့မယ္။ အကုသိုလ္ လုပ္ရင္ေတာ့ အပါယ္က်ေတာ့မယ္။ ငါနဲ႔ မေပါင္းနဲ႔ အတၱဒိ႒နဲ႔ မေပါင္းပါနဲ႔ေနာ္။
တကယ္အစစ္ကေတာ့ ပရမတ္ ပရမတ္ခ်င္း နာမ္-ရုပ္ပရမတ္ေလးသည္ အတၱဒိ႒ိပရမတ္နဲ႔ မေပါင္းနဲ႔ေနာ္၊ ဒါျဖင့္ ဘာနဲ႔ေပါင္းရမလဲဆိုရင္ ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနာတဲ့၊ ပညာရွိနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ ပညာရွိဆိုေတာ့ သမၼာဒိ႒ိေပါ့၊ အမွန္ျမင္ ဝိပႆနာေပါ့။ ပူရင္ ပူဒါ သိရင္ သိတာ၊ ေအးရင္ ေအးဒါ သိရင္ သိတာ၊ လႈပ္ရင္ လႈပ္ထာ သိရင္ သိတာ စတဲ့ ဒီလိုျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ေနာ္။
ေမး။ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ေပါင္းမယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္သည္ အကုသိုလ္ လုပ္မလုပ္။
ေျဖ။ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္မလုပ္ရင္ နာမ္-ရုပ္သည္ အပါယ္က်အံုးမလား။
ေျဖ။ မက်ေတာ့ပါဘုရား။
ဒါကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားဆံုးမခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကတဆင့္ ေပၚလြင္ေအာင္ ေဟာၾကား ေပးတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ နာမ္-ရုပ္ကေလးနဲ႔ ဒိ႒ိကို ရွင္းထားၾကေနာ္။ မရွင္းရင္ေတာ့ အပါယ္က် ေတာ့မွာပါ။ မိစၧာဒိ႒ိဆိုတဲ့ လူမိုက္ကို ရွင္းၿပီး၊ သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ လူလိမၼာနဲ႔ ေပါင္းတာပါ။ တစ္ေပၚ တစ္သိ၊ တစ္ေပၚ တစ္မွတ္၊ တစ္ေပၚ ႏွစ္သိ၊ တစ္ေပၚ ႏွစ္မွတ္ဆိုရင္ အဲဒါသည္ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ေပါင္းတာပါ။ ရွင္းသြားပါၿပီလား။
ျမင္မယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါ မေပါင္းေတာ့ရင္ နာမ္-ရုပ္ ငါလို႔ သံုးစု ကဲြသြားပါၿပီေနာ္။
သံုးစုကဲြသြားေတာ့ ေမးပါအံုးမယ္။ သံုးစုကဲြရင္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ျဖစ္ၿပီေနာ္။ ကဲေမးပါအံုးမယ္...
ေမး။ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါ ကဲြပါၿပီေနာ္။
ေျဖ။ ကဲြပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္ ဘယ္သူလုပ္၊ ငါ လုပ္တာေနာ္။ ငါဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ နာမ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ေကာ ရပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ ရုပ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ေကာ ရပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ ငါသည္ ဘယ္သူလဲလို႔မ်ား ေမးမယ္ဆိုရင္ ငါသည္ ရွိတာလား၊ မရွိတာလား။
ေျဖ။ မရွိတာပါဘုရား။
ေမး။ အခုမွ မရွိတာလား၊ အစထဲက မရွိတာလား။
ေျဖ။ အစထဲက မရွိတာပါဘုရား။
အစထဲက မရွိလို႔ပါေနာ္။ သေဘာက်ပါၿပီလား။
ေမး။ ကဲဒါျဖင့္ လုပ္ေသာငါ၊ အပါယ္လာခဲ့ဆိုရင္ ဘယ္သူသြားမလဲ။
ေျဖ။ သြားမယ့္သူမရွိပါဘုရား။
နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါကဲြၿပီဆိုေသာေၾကာင့္ ငါ-သည္လည္း အစကတည္းက မရွိသည္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ သြားစရာမရွိ၊ နာမ္-ရုပ္သည္လည္း သူ မလုပ္သည္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ သြားစရာမလို။ အဲဒီအခါမွာ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ယမမင္းႀကီး အျပစ္ဒဏ္ခ်ဖို႔ မ်က္စိလည္သြားတာေပါ့။ ငါ-ကိုဖမ္းရေအာင္လည္း ငါသည္ အိမ္ေျခအိုးေျခမရွိ။ နာမ္-ရုပ္ဖမ္းရေအာင္ နာမ္-ရုပ္က သူမလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဖမ္းလို႔မရပါ။ မွတ္ထားၾကေနာ္။ သေဘာက်ပါၿပီလား။
ေမး။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ေျဖ။ ရွင္းပါတယ္ဘုရား။
နာမ္-ရုပ္က လမ္းစပါ၊ ျဖစ္ပ်က္က လမ္းလယ္ပါ၊ အပ်က္က လမ္းဆံုးပါ၊ နာမ္-ရုပ္အစ ျဖစ္ပ်က္ အလယ္ အပ်က္အဆံုး နိဗၺာန္ဝင္တဲ့ လမ္းစဥ္ လမ္းမႀကီး သံုးတဲ့၊ နိဗၺာန္အစ နာမ္-ရုပ္ကတဲ့ မွတ္ထားၾကေနာ္။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ လမ္းစေတြ႔ၿပီေနာ္၊ လမ္းစေတြ႕ၿပီျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ နာမ္-ရုပ္က သြားရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေတာ့မယ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ ဉာဏ္စဥ္တက္၍ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးတဲ့ နိဗၺာန္ႀကီးကို တစ္ခါျမင္ရင္ ေသာတပန္၊ ႏွစ္ခါျမင္ရင္ သကဒါဂါမ္၊ သံုးခါျမင္ရင္ အနာဂါမ္၊ ေလးခါျမင္ရင္ ရဟႏၲာ၊ ဉာဏ္ေတာ္လိုက္၍ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ဘုရားလို႔မွတ္ၾကပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ နာမ္-ရုပ္က ေသာတပန္ျဖစ္ေအာင္၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္ေအာင္၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ေအာင္၊ ရဟႏၲာျဖစ္ေအာင္ ပို႔ေပးေတယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တြင္း နာမ္-ရုပ္ျမင္ရတာသည္ အလြန္ျမတ္တယ္လို႔မွတ္ၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္ “ဒိ႒ိပယ္စြမ္း က်င့္ခန္းသင္ပါ၊ သင္ခဏ္းလာတိုင္းမဆိုင္းက်င့္ရာ” လို႔ဆိုထားပါတယ္။ သင္ခဏ္းစာလာတိုင္း သင္သိလာတိုင္း မဆိုင္းမတြပဲ ျမန္ျမန္ႀကီး က်င့္လိုက္ပါလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုမဆိုင္းမတြ က်င့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ က်င့္သိေလးျဖစ္သြားပါတယ္၊ သင္သိ က်င့္သိမွ ကလ်ာဏပုထုဇာတဲ့။
သင္သိ-သက္သက္ဆိုရင္ တဘက္ေတာ့ ေကာင္းရဲ႕၊ တဘက္မွာေတာ့ ကန္းေနေသးတယ္ေနာ္၊ က်င့္သိေလးပါမွ ႏွစ္ခုလံုးေကာင္းတယ္လို႔ ေခၚတယ္ေနာ္။ ဒါမွ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္အစစ္တဲ့ေနာ္။
တရားနာရုံနဲ႔သိတာ “ဧကေတာ ကလ်ာဏ” ေဆြးေႏြးရုံနဲ႔ စာၾကည့္ရုံနဲ႔ သိတာကေတာ့ “ဧကေတာ ကလ်ာဏ” တဘက္ေတာ့ ကန္းေနပါတယ္တဲ့၊ တဘက္မွာေတာ့ ေကာင္းေနရဲ႕၊ က်င့္သိဆိုရင္ အတြင္းပါျမင္ေသာေၾကာင့္ အျပင္လဲ ျမင္၊ အတြင္းလည္း ျမင္ပါေသာေၾကာင့္ အျပင္လည္း ျမင္၊ အတြင္းလည္း သိ၊ ႏွစ္ဖက္လံုး ေကာင္းေသာ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို႔မွတ္ၾကပါေနာ္။
“သင္သိ က်င့္သိမွ ကလ်ာဏပုထုဇာ၊ ႏွစ္မ်ိဳးမသိက အႏၶ-ေခၚသညာ” လို႔ မွတ္ထားၾကေနာ္။
ဝိပႆနာတရားပြါးမ်ားအားထုတ္ၾကပါ
ကလ်ာဏ-ေကာင္းတဲ့ ပုထုဇဥ္ေခၚတယ္၊ သမုေစၧဒနဲ႔ ဒိ႒ိငုပ္အၾကြင္းမဲ့ မျပဳတ္ေသးရင္ ပုထုဇဥ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
သမုေစၧဒနဲ႔ မဂ္က်လို႔ ဒိ႒ိျပဳတ္ခဲ့ရင္ ေသာတာပန္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ယခုခ်ိန္မွာ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆိုေတာ့ တဒဂၤပယ္ထားပါ၊ သမုေစၧဒေတာ့ မရေသးဘူး၊ သူက သမုေစၧဒ မရေသးဘူးေခၚတယ္၊ အျမစ္မျပဳတ္ေသးဘူး၊ အဲဒါ ပုထုဇဥ္လုိ႔ေခၚတယ္ေနာ္။
ကလ်ာဏ-ေကာင္းတယ္ ျမတ္တယ္လို႔ ျမန္မာျပန္ၾကတယ္၊ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ေကာင္းတဲ့ ျမတ္တဲ့ အလိမၼာစား ပုထုဇဥ္လို႔ေခၚတယ္၊ ေကာင္းပံုေလး သီလရွိေသာေၾကာင့္ အဖ်ား-ကိုယ္ႏႈတ္လည္း ေကာင္းသည္၊ သမာဓိရွိေသာေၾကာင့္ အလယ္-စိတ္ႏွလံုးလည္း ေကာင္းသည္၊ ပညာရွိေသာေၾကာင့္ အရင္း-နာမ္ရုပ္လည္း ေကာင္းသည္။ အစ အလယ္ အဆံုး သံုးပါးလံုးေကာင္းသည္ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ဒီပုဂိၢဳလ္ကို ကလ်ာဏေခၚတယ္ေနာ္၊ သီလဂုဏ္ သမာဓိဂုဏ္ ပညာဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ဒီပုဂၢိဳလ္ကို ကလ်ာဏပုထုဇဥ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝး။ တဆင့္တက္လိုက္ၾကရေအာင္-
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ဘူးတဲ့ေနာ္ (အပါယဂါမိက ကမၼာနိ နာမ သကၠာယဒိ႒ိယာ သတိေယဝ ဝိပစၥႏိၲ၊ ေနာ အသတိယာ) ဆိုတဲ့ ဋီကာႀကီးမွာ ပါတဲ့အတိုင္းပါ။
အပါယဂါမိက ကမၼာနိနာမ-အပါယ္သို႔ ပစ္ခ်ႏိုင္သည့္ အကုသိုလ္ကံတို႔ မည္ကုန္သည္၊ သကၠာယဒိ႒ိယာ-အမွားအငုပ္ေလးခုဆိုတဲ့ သကၠာယဒိ႒ိသည္၊ သတိေယဝ-ရွိလွ်င္၊ ဝါ၊ ရွိမွသာလွ်င္၊ ဝိပစၥႏိၲ-အပါယ္က်၏အျဖစ္ျဖင့္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ၾကကုန္၏။ သကၠာယဒိ႒ိယာ-အမွားအငုပ္ေလးခုဆို
သာဓု သာဓု သာဓု။
ေမး။ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ဆိုရင္ ဒိ႒ိရွိ-မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ ဒါျဖင့္ နံပါတ္(၁) ဒိ႒ိျပဳတ္ရင္ နံပါတ္(၂) အကုသိုလ္ ကံေဟာင္း ေၾကြးေဟာင္းေတြ တင္ပါေသးသလား။
ေျဖ။ မတင္ပါဘုရား။
ေမး။ ကံသစ္ ေၾကြးေတြ ဝင္ေသးပါသလား။
ေျဖ။ မဝင္ပါဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္ကံေဟာင္းလည္း မတင္၊ ကံသစ္ ေၾကြးသစ္လည္း မဝင္ရင္ နံပါတ္(၃) အပါယ္က်ေသးပါသလား။
ေျဖ။ မက်ေတာ့ပါဘုရား။
ေမး။ ဘယ့္ေလာက္ အဖိုးတန္သလဲေနာ္၊ အဖိုးတန္ပါရဲ႕လား။
ေျဖ။ တန္ပါတယ္ဘုရား။
ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့၊ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္ မေရာက္ေဝး။ ေဝးေလးတစ္လံုးပါတယ္ေနာ္။ အပါယ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ႏိုင္တာက ေသာတပန္ျဖစ္သြားမွ မက်တာပါ၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္တို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မက်ႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏုိင္ပါ။ အပါယ္က်ဖို႔ ေဝးတယ္လို႔သာ ဆိုႏိုင္ပါတယ္ေနာ္။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္သည္ ေအာက္တန္း အႏၶပုထုဇဥ္အျဖစ္သို႔ ျပန္မေလ်ာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္မက်ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။ အႏၶပုထုဇဥ္အျဖစ္သို႔ ျပန္ေလွ်ာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္ကို က်ပါလိမ့္မယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝးလို႔ ဆိုလိုက္ပါတယ္။
ေမး။ ေယာဂီတို႔ ရွင္းပါရဲ႕လား။
ေျဖ။ ရွင္းပါတယ္ဘုရား။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ အေရာက္ေဝးပံုကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေျပာပါအံုးမယ္။ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ အတၱဒိ႒ိ ငါနဲ႔ မကဲြေသးပါ။ အတၱဒိ႒ိ မျပဳတ္ေသးဘူးေနာ္။
နာမ္သည္ ငါ၊ ရုပ္သည္ ငါလို႔ နာမ္-ရုပ္ေပၚမွာ ငါငုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေနာ္ အႏၶ။ အကုသိုလ္ကို ဘယ္သူလုပ္ ငါ-ကလုပ္ေနတာေနာ္။
ေမး။ ငါသည္ ဘယ္သူလဲလို႔ အႏၶကိုေမးရင္ နာမ္-ရုပ္ကို လက္ညႈိးမထိုးဘူးလား။
ေျဖ။ ထိုးပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္လုပ္ေတာ့ ငါ၊ လက္ညႈိးထိုးခံရေသာ နာမ္-ရုပ္ေနာ္။
ေျဖ။ မွန္ပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ လုပ္ေသာ ငါ၊ အပါယ္လာခဲ့လို႔ ေခၚရင္ နာမ္-ရုပ္သြားမလား၊ ငါ-သြားမလား။
ေျဖ။ နာမ္-ရုပ္ သြားမွာပါဘုရား။
ၾကည့္ၾကစမ္းပါ၊ ငါ-က လူလည္ပါလား။ နာမ္-ရုပ္ အိမ္ေပၚမွာလည္း ေနတယ္၊ အိမ္ရွင္ နာမ္-ရုပ္ကိုလည္း ထိုးခ်ေသးတယ္ေနာ္။ အရိပ္လည္း ခိုတယ္၊ အခက္လည္း ခ်ိဳးတယ္ဆိုတဲ့ ဥပမာလိုေနာ္။
ေမး။ လုပ္ေတာ့ ငါ၊ အပါယ္က်စရာရွိေတာ့ ဘယ္သူပါလဲ။
ေျဖ။ နာမ္-ရုပ္ပါဘုရား။
ေမး။ အဲဒါက အႏၶ-မသိမႈ၊ လုပ္တဲ့ ငါ-အစား နာမ္ရုပ္က ခံရၿပီဆိုရင္လည္း ေက်နပ္ေနတာပါ။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။
ေျဖ။ မွန္ပါဘုရား။
သိလည္း မသိပါဘူး။ သိတာေတာင္ နာမ္-ရုပ္ေလးက ငါ-ေလးကို မင္းမသြားပါနဲ႔ကြယ္၊ သူပဲ အပါယ္ သြားလုိက္ပါမယ္တဲ့။ သေဘာေကာင္းတဲ့ နာမ္-ရုပ္ပါ။
ကဲ ဥပမာေလးနဲ႔ေျပာပါအံုးမယ္။ ဘုရားက အဘ၊ နာမ္-ရုပ္က သားသမီး၊ ေၾသာ္ ငါ့သား နာမ္-ရုပ္...နာမ္-ရုပ္ေလးတို႔
သူတစ္ပါးအသက္ကိုလည္း မသတ္ရွာပါဘူး။
သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုလည္း ခုိးယူတိုက္ဖ်က္လုယက္ျခင္းလည္း မလုပ္ၾကပါဘူး။
သူတစ္ပါးအိမ္ယာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မလြန္က်ဴးပါဘူး။
သူတစ္ပါးကိုလည္း လိမ္ညာစကား၊ ကုန္းေခ်ာစကားမ်ားလည္း မေျပာၾကပါဘူး။
မူးယစ္ေစေသာ သတိကင္းမဲ့ေစေသာ ေသရည္အရက္မ်ားကိုလည္း မေသာက္ၾကပါဘူး။
ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံလည္း လံုတယ္ေနာ္၊ ငါ့သားသမီး နာမ္-ရုပ္ေလးေတြသည္ သူေတာ္ေကာင္း အစစ္ေလးေတြပါ။ ယခုအခါ အတၱဒိ႒ိဆိုတဲ့ ငါနဲ႔ ေပါင္းလို႔ သာ ပ်က္စီးကုန္ၾကၿပီေနာ္။ အဲဒီမွာ မဂၤသုတ္မွာ ပါတဲ့ အေသဝနာစ ဗာလာနံ၊ ဗာလာနံ မိုက္ၿပီးေတာ့ေနတဲ့ အတၱဒိ႒ိ (ငါ)။ အေသနာဝစ-ဘယ္ေသာအခါကာလမွ မေပါင္းေဖၚ မမီွဝဲရျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးမည္ပါေပတယ္။ နာမ္ရုပ္တို႔ မင္းတို႔ ဒိ႒နဲ႔ မေပါင္းၾကနဲ႔ေနာ္။ ငါနဲ႔မေပါင္းနဲ႔ေနာ္။ နာမ္ရုပ္တို႔သည္ ငါ အတၱဒိ႒ိနဲ႔ေပါင္းတဲ့အခါ အကုသိုလ္လုပ္ေတာ့မယ္။ အကုသိုလ္ လုပ္ရင္ေတာ့ အပါယ္က်ေတာ့မယ္။ ငါနဲ႔ မေပါင္းနဲ႔ အတၱဒိ႒နဲ႔ မေပါင္းပါနဲ႔ေနာ္။
တကယ္အစစ္ကေတာ့ ပရမတ္ ပရမတ္ခ်င္း နာမ္-ရုပ္ပရမတ္ေလးသည္ အတၱဒိ႒ိပရမတ္နဲ႔ မေပါင္းနဲ႔ေနာ္၊ ဒါျဖင့္ ဘာနဲ႔ေပါင္းရမလဲဆိုရင္ ပ႑ိတာနဥၥ ေသဝနာတဲ့၊ ပညာရွိနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ ပညာရွိဆိုေတာ့ သမၼာဒိ႒ိေပါ့၊ အမွန္ျမင္ ဝိပႆနာေပါ့။ ပူရင္ ပူဒါ သိရင္ သိတာ၊ ေအးရင္ ေအးဒါ သိရင္ သိတာ၊ လႈပ္ရင္ လႈပ္ထာ သိရင္ သိတာ စတဲ့ ဒီလိုျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ေနာ္။
ေမး။ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ေပါင္းမယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္သည္ အကုသိုလ္ လုပ္မလုပ္။
ေျဖ။ မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္မလုပ္ရင္ နာမ္-ရုပ္သည္ အပါယ္က်အံုးမလား။
ေျဖ။ မက်ေတာ့ပါဘုရား။
ဒါကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားဆံုးမခဲ့တာ ျ
သတၱဝါအေပါင္းတို႔၏ ဆရာသခင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ ပညာရွိနဲ႔ေပါင္းေစခ်င္ လြန္းလို႔ တရားေဟာၿပီးတိုင္း ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔၊ သင္ ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပါြးကို အလြန္လိုလား ေတာင့္တလွသည္ျဖစ္၍ သင္ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပါြးအလို႔ငွါ တရားမ်ားေဟာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။ လူ႔ျပည္ႀကီးမွာ အင္မတန္ဆိတ္ျငိမ္ရာျဖစ္တဲ့ သစ္ပင္ေတြ ေတာေတာင္၊ ဂူလိုဏ္ေတြ လြင္တီးေခါင္ေတြ ရွိၾက ပါေပတယ္၊ အဲဒီဆိတ္ျငိမ္တဲ့အရပ္မ်ားသို႔ ကပ္ၿပီးလွ်င္ “စ်ာယထ ဘိကၡေဝ မာပမာဒတၱ၊ စ်ာယထ ဘိကၡေဝ မာပမာဒတၱ” ခ်စ္သားတို႔ တရားမ်ားကို အားထုတ္ၾကပါ၊ အားထုတ္ၾကပါ၊ မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ မေမ့နဲ႔ေနာ္၊ မာ ပစၧာစ ဝိပၸဋိသာရိေနာ အဟုဝတၳ ေမ့ေနၾကမည္ဆိုလွ်င္ ေနာင္အခါဝယ္ ေဘးေတြ႕လိမ့္မယ္။ ေနာင္အခါဆိုရင္ အပါယ္ ေဘးႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကမယ္၊ အို-နာ-ေသ ေဘးဆိုးေတြ႔လို႔ငို၊ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲေဘးႀကီးန႔ဲ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ ေတာ့မယ္ေနာ္။
ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းမ်ားကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႔တဲ့အခါမွာေနာ္ မငိုနဲ႔၊ မညည္းၾကပါနဲ႔ကြယ္၊ ကယ္ပါ ယူပါတစာစာနဲ႔ မတမ္းတၾကနဲ႔ေနာ္။ “အယံ ေဝါအမွာကံ အႏုႆသနီ” ငါဘုရား ေဘးမေတြ႔ခင္ ႀကိဳတင္၍ ဆိုဆံုးမထားတာလို႔ တရားေဟာၿပီးတိုင္း တရားေဟာၿပီးတိုင္း တရားအားထုတ္ဖို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ တိုက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ေနာ္ ျမတ္စြာဘုရားစကားကို နားေထာင္ၿပီး ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ လို႔ တရားအားထုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္မျမင္ႏိုင္ဘူးလား။
ေျဖ။ ျမင္ပါတယ္ဘုရား။ျမင္မယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါ မေပါင္းေတာ့ရင္ နာမ္-ရုပ္ ငါလို႔ သံုးစု ကဲြသြားပါၿပီေနာ္။
သံုးစုကဲြသြားေတာ့ ေမးပါအံုးမယ္။ သံုးစုကဲြရင္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ျဖစ္ၿပီေနာ္။ ကဲေမးပါအံုးမယ္...
ေမး။ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါ ကဲြပါၿပီေနာ္။
ေျဖ။ ကဲြပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ အကုသိုလ္ ဘယ္သူလုပ္၊ ငါ လုပ္တာေနာ္။ ငါဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ နာမ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ေကာ ရပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ ရုပ္ကို လက္ညိႈးထိုးလို႔ေကာ ရပါ့မလား။
ေျဖ။ မရပါဘုရား။
ေမး။ ငါသည္ ဘယ္သူလဲလို႔မ်ား ေမးမယ္ဆိုရင္ ငါသည္ ရွိတာလား၊ မရွိတာလား။
ေျဖ။ မရွိတာပါဘုရား။
ေမး။ အခုမွ မရွိတာလား၊ အစထဲက မရွိတာလား။
ေျဖ။ အစထဲက မရွိတာပါဘုရား။
အစထဲက မရွိလို႔ပါေနာ္။ သေဘာက်ပါၿပီလား။
ေမး။ ကဲဒါျဖင့္ လုပ္ေသာငါ၊ အပါယ္လာခဲ့ဆိုရင္ ဘယ္သူသြားမလဲ။
ေျဖ။ သြားမယ့္သူမရွိပါဘုရား။
နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ငါကဲြၿပီဆိုေသာေၾကာင့္ ငါ-သည္လည္း အစကတည္းက မရွိသည္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ သြားစရာမရွိ၊ နာမ္-ရုပ္သည္လည္း သူ မလုပ္သည္ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ သြားစရာမလို။ အဲဒီအခါမွာ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ ယမမင္းႀကီး အျပစ္ဒဏ္ခ်ဖို႔ မ်က္စိလည္သြားတာေပါ့။ ငါ-ကိုဖမ္းရေအာင္လည္း ငါသည္ အိမ္ေျခအိုးေျခမရွိ။ နာမ္-ရုပ္ဖမ္းရေအာင္ နာမ္-ရုပ္က သူမလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဖမ္းလို႔မရပါ။ မွတ္ထားၾကေနာ္။ သေဘာက်ပါၿပီလား။
ေမး။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ေျဖ။ ရွင္းပါတယ္ဘုရား။
အနမတဂၢ သံသရာကစ၍ ငါတစ္လံုးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရင္တြင္ နာမ္အစဥ္မွာ အကုသိုလ္ကံေဟာင္း ေၾကြးေဟာင္းေတြလည္း တင္ေနပါတယ္။ ငါ-ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အကုသိုလ္ကံသစ္ေၾကြးသစ္ေတြလည္း ဝင္ျမဲ ဝင္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေၾကြးေဟာင္းလည္း စင္ေအာင္ ေၾကြးသစ္လည္း မဝင္ေအာင္ဆိုရင္ ဝိပႆနာတရားအား ထုတ္ၾကမွ ေၾကြးဆပ္ရက်မွာေနာ္။ လွဴေနယံုနဲ႔ေတာ့ ေၾကြးဆပ္တယ္လို႔မမည္ေသးဘူးေနာ္။ သီလေဆာက္ တည္တာနဲ႔လည္း ေၾကြးဆပ္တယ္လို႔ မမည္ေသးဘူးေနာ္။ သမထဘက္က စ်ာန္ အဘိဉာဏ္ ေတြရ၍ ေျမလွ်ိဳး မိုးပ်ံေနတဲ့ ျဗဟၼာႀကီးေတြျဖစ္ေစကာမူ အႏၶပုထုဇဥ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ျဗဟၼာနဲ႔ အပါယ္နဲ႔ ဆယ္သြယ္ ထားေပေတာ့တဲ့ေနာ္။ ျဗဟၼာျဖစ္၍ ေရႊေရာင္တဝင္းဝင္း ဝက္စက်င္းမွာ တရႈပ္ရႈပ္လို႔ ဥပရိမင္းသမီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရွးဆရာႀကီးမ်ား ေရးထားခဲ့ၾကပါတယ္။
“နာမ္-ရုပ္ျမင္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္၊ အပါယ္ခြင္ မေရာက္ေဝး၊ နိဗၺာန္ေပါက္လမ္းစေပး”။ နာမ္-ရုပ္က လမ္းစပါ၊ ျဖစ္ပ်က္က လမ္းလယ္ပါ၊ အပ်က္က လမ္းဆံုးပါ၊ နာမ္-ရုပ္အစ ျဖစ္ပ်က္ အလယ္ အပ်က္အဆံုး နိဗၺာန္ဝင္တဲ့ လမ္းစဥ္ လမ္းမႀကီး သံုးတဲ့၊ နိဗၺာန္အစ နာမ္-ရုပ္ကတဲ့ မွတ္ထားၾကေနာ္။
ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ကို ျမင္ေသာေၾကာင့္ လမ္းစေတြ႔ၿပီေနာ္၊ လမ္းစေတြ႕ၿပီျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ နာမ္-ရုပ္က သြားရင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေတာ့မယ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ ဉာဏ္စဥ္တက္၍ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးတဲ့ နိဗၺာန္ႀကီးကို တစ္ခါျမင္ရင္ ေသာတပန္၊ ႏွစ္ခါျမင္ရင္ သကဒါဂါမ္၊ သံုးခါျမင္ရင္ အနာဂါမ္၊ ေလးခါျမင္ရင္ ရဟႏၲာ၊ ဉာဏ္ေတာ္လိုက္၍ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ ဘုရားလို႔မွတ္ၾကပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ နာမ္-ရုပ္က ေသာတပန္ျဖစ္ေအာင္၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္ေအာင္၊ အနာဂါမ္ျဖစ္ေအာင္၊ ရဟႏၲာျဖစ္ေအာင္ ပို႔ေပးေတယ္ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တြင္း နာမ္-ရုပ္ျမင္ရတာသည္ အလြန္ျမတ္တယ္လို႔မွတ္ၾကပါ။
ဒါေၾကာင့္-ဥတၱမံ၊ အလြန္တရာျမတ္လွစြာေသာ၊ လိုခ်င္ေသာ အရိယာဆုထူးႀကီးကို ေပးႏိုင္ေသာေၾကာင့္၊ ဓမၼံ-ခႏၶာတြာင္းက နာမ္-ရုပ္အစစ္ တရားေတြကို၊ အပႆံ-အပႆေႏၲာ မေတြ႔မျမင္ရေသာ၊ ဝႆသတံ-အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး၊ ဇီေဝ-ကၽြဲလို ႏြားလို ရႈရႈိက္ ရႈရႈိက္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရပါ၏။ တေတာ၊ ထိုနာမ္-ရုပ္ကို မျမင္ကာ အသက္တစ္ရာရွည္ၾကာ၍ ေနေသာ အဘုိးႀကီး၊ အဖြားႀကီးမ်ားထက္ (အႏွစ္မရွိတဲ့ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြပါတဲ့)။ ဧကဟံ-တခဏေလးေလာက္၊ ပႆေတာ-ကိုယ္ကိုတုိင္ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ ေတြ႔ျမင္ ေနရေသာ ရဟန္းလူရွင္ ေယာဂီသူေတာ္ေကာင္း တစ္ဦးသည္။ ဇီဝိတံ-အသက္ရွင္ေနရျခင္းသည္၊ ေသေယ်ာ-နိဗၺာန္လမ္းစ တကယ္တမ္းေတြ႔ေနရေသာေၾကာင့္ ဧကန္ျမတ္လွပါေပေတာ့၏တကား။
သာဓု သာဓု သာဓု။ Monday, September 7, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၄)
"နာမ္"အေၾကာင္းေျပာေတာ့မယ္
ေမး။ ။ ေယာဂီတုိ႔ ရင္ထဲမွာရွိတဲ့အသိေလးက တစ္ေနရာတည္းမွာ သိသလား၊ ေပၚတိုင္းလိုက္သိေနသလား။
ေျဖ။ ။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနပါတယ္ဘုရား။
ေခါင္းမွာ ေပၚရင္ ေခါင္းဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္မွာ ေပၚရင္ အလယ္ပိုင္းေက်ာရင္ ဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ေအာက္ပိုင္း ေပါင္ ေျခသလံုးမွာ ေပၚရင္လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲေနာ္။ အလႈပ္ေလးေပၚမယ္ဆိုရင္ အလႈပ္ေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ နာ-တာေလးေပၚရင္ နာ-တာေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ကိုက္-တာေလးေပၚရင္ ကိုက္-တာေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ခ်မ္းသာဒါ ေလးေပၚရင္ ခ်မ္းသာဒါဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ကြက္ကြက္ေလးေပၚရင္ ကြက္ကြက္ေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးေပၚမယ္ဆိုရင္ အျမင္သန္တဲ့ဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္။
ရွင္းပါရဲ႕လား။ ညႊတ္ကိုင္းတယ္ဆိုတာ လွမ္းသိတာကို ဆိုတာမွတ္၊ အသိေလးကေတာ့ ဘယ္မွမေရြ႕ဘူး၊ ေခါင္းမွာေပၚရင္ ေခါင္းဘက္သို႔ လွမ္းသိသည္၊ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္မွာေပၚရင္ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္ဘက္သို႔ လွမ္းသိသည္၊ ေအာက္ပိုင္းေပါင္ ေျခသလံုးမွာ ေပၚရင္ ေအာက္ပိုင္း ေပါင္ ေျခသလံုးဘက္သို႔ ညႊတ္တယ္ ကိုင္းတယ္လို႔ေခၚသည္၊ ညႊတ္တာကို "နာမ္" လို႔ေခၚပါတယ္။
ေပၚတာ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ စာတတ္တိုင္းသိပ္ခဲြမေနပဲ၊ သညာသိပါတယ္။ သူ႔ဟာ သူ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ ကဲြလာလိမ့္ပါမယ္။
အမ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ ေပၚတိုင္း လိုက္သိတာ နာမ္။
ေမး။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနမယ္။
ေျဖ။ မ်ိဳးစံုေပၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ မ်ိဳးစံုေပၚတာ စာလို ဘာေခၚတယ္။
ေျဖ။ ရုပ္လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ စာထဲက နာမ္ဆိုရင္ ကုိယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနမယ္။
ေျဖ။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနတာ စာလို ဘာေခၚတယ္။
ေျဖ။ နာမ္လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား။
အမ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာ နာမ္၊ ရုပ္က ေပၚတာ၊ နာမ္သိတာ ႏွစ္ျဖာကဲြလာဘိ၊ ရုပ္ နာမ္ကဲြပံု၊ ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာ၊ နာမ္ဆိုရင္ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာ။
ေမး။ ရုပ္-နာမ္ ႏွစ္ပါးေရာ ကဲြၾကရဲ႕လား။
ေျဖ။ ကဲြပါတယ္ဘုရား။
ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာေနာ္။ နာမ္ဆိုရင္ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာေနာ္။
ေမး။ ေပၚဒါနဲ႔ သိတာ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုတည္းလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ပူဒါနဲ႔ သိတာ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ေအးဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ လႈပ္ထာနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ဆင္းရဲဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ခ်မ္းသာဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
မ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္ဆိုေသာေၾကာင့္
ေမး။ ရုပ္နဲ႔ နာမ္တို႔သည္ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုတည္းလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ႏွစ္ခုဆိုရင္ ေပၚတာထဲမွာ အသိရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ အသိထဲမွာ ေပၚတာရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ ရုပ္ထဲမွာ နာမ္-ရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ နာမ္ထဲမွာ ရုပ္-ရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
တျခားစီေနာ္ မွတ္ၾက၊ ရုပ္တရားက ေပၚတယ္၊ နာမ္တရားက သိရုံသိတယ္၊ သူ႔ဘက္နဲ႔သူ တျခားစီ မေရာဘူး။
ေမး။ ေရာေသးသလား။
ေျဖ။ မေရာပါဘုရား။
၁) အသားအရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ သဏၭာနဒိ႒ိ အငုပ္မွား။
နာမ္ဆိုတာ အသိေလးပါေနာ္။ အသိေလးသည္ တစ္ခုရွိပါတယ္။ စိတ္ ေစတသိက္ ခဲြမေနပါ၊ စိတ္နဲ႔ ေစတသိက္တဲြ၍ နာမ္ဓာတ္(၈)ပါးလို႔လည္း ခဲြမေနပါ၊ ပကၠဳသာတိမင္းႀကီးရဟႏၲာျဖစ္တဲ့အခန္းမွာ သိမႈဘက္က ၀ိညာဏဓာတ္တစ္လံုးထဲပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေလး မွတ္ၾက၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီအသိေလးသည္ ရင္ထဲမွာ ေနတယ္။
ေယာဂီတို႔ကို အသိေလးေမးမယ္............ေမး။ ။ ေယာဂီတုိ႔ ရင္ထဲမွာရွိတဲ့အသိေလးက တစ္ေနရာတည္းမွာ သိသလား၊ ေပၚတိုင္းလိုက္သိေနသလား။
ေျဖ။ ။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ ဘယ့္ေလာက္ရွင္းသလဲ၊ ေပၚတိုင္း လိုက္သိတာ စာလိုဆိုရင္ နာမ္လို႔ေခၚပါ။ နာမ္-နမန-ညႊတ္တယ္၊ ကိုင္းတဲ့သေဘာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။ေခါင္းမွာ ေပၚရင္ ေခါင္းဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္မွာ ေပၚရင္ အလယ္ပိုင္းေက်ာရင္ ဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ေအာက္ပိုင္း ေပါင္ ေျခသလံုးမွာ ေပၚရင္လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲေနာ္။ အလႈပ္ေလးေပၚမယ္ဆိုရင္ အလႈပ္ေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ နာ-တာေလးေပၚရင္ နာ-တာေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ကိုက္-တာေလးေပၚရင္ ကိုက္-တာေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ခ်မ္းသာဒါ ေလးေပၚရင္ ခ်မ္းသာဒါဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ ကြက္ကြက္ေလးေပၚရင္ ကြက္ကြက္ေလးဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးေပၚမယ္ဆိုရင္ အျမင္သန္တဲ့ဘက္သို႔ ညႊတ္ကိုင္းပါတယ္။
ရွင္းပါရဲ႕လား။ ညႊတ္ကိုင္းတယ္ဆိုတာ လွမ္းသိတာကို ဆိုတာမွတ္၊ အသိေလးကေတာ့ ဘယ္မွမေရြ႕ဘူး၊ ေခါင္းမွာေပၚရင္ ေခါင္းဘက္သို႔ လွမ္းသိသည္၊ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္မွာေပၚရင္ အလယ္ပိုင္း ေက်ာရင္ဘက္သို႔ လွမ္းသိသည္၊ ေအာက္ပိုင္းေပါင္ ေျခသလံုးမွာ ေပၚရင္ ေအာက္ပိုင္း ေပါင္ ေျခသလံုးဘက္သို႔ ညႊတ္တယ္ ကိုင္းတယ္လို႔ေခၚသည္၊ ညႊတ္တာကို "နာမ္" လို႔ေခၚပါတယ္။
ေပၚတာ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ စာတတ္တိုင္းသိပ္ခဲြမေနပဲ၊ သညာသိပါတယ္။ သူ႔ဟာ သူ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ ကဲြလာလိမ့္ပါမယ္။
အမ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ ေပၚတိုင္း လိုက္သိတာ နာမ္။
ေမး။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနမယ္။
ေျဖ။ မ်ိဳးစံုေပၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ မ်ိဳးစံုေပၚတာ စာလို ဘာေခၚတယ္။
ေျဖ။ ရုပ္လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ စာထဲက နာမ္ဆိုရင္ ကုိယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေနမယ္။
ေျဖ။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ေပၚတိုင္း လိုက္သိေနတာ စာလို ဘာေခၚတယ္။
ေျဖ။ နာမ္လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား။
အမ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာ နာမ္၊ ရုပ္က ေပၚတာ၊ နာမ္သိတာ ႏွစ္ျဖာကဲြလာဘိ၊ ရုပ္ နာမ္ကဲြပံု၊ ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာ၊ နာမ္ဆိုရင္ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာ။
ေမး။ ရုပ္-နာမ္ ႏွစ္ပါးေရာ ကဲြၾကရဲ႕လား။
ေျဖ။ ကဲြပါတယ္ဘုရား။
ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာေနာ္။ နာမ္ဆိုရင္ ေပၚတိုင္းလိုက္သိတာေနာ္။
ေမး။ ေပၚဒါနဲ႔ သိတာ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုတည္းလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ပူဒါနဲ႔ သိတာ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ေအးဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ လႈပ္ထာနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ဆင္းရဲဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ခ်မ္းသာဒါနဲ႔ သိတာ။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
မ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္ဆိုေသာေၾကာင့္
ေမး။ ရုပ္နဲ႔ နာမ္တို႔သည္ ႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုတည္းလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။
ေမး။ ႏွစ္ခုဆိုရင္ ေပၚတာထဲမွာ အသိရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ အသိထဲမွာ ေပၚတာရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ ရုပ္ထဲမွာ နာမ္-ရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
ေမး။ နာမ္ထဲမွာ ရုပ္-ရွိ မရွိ။
ေျဖ။ မရွိပါဘုရား။
တျခားစီေနာ္ မွတ္ၾက၊ ရုပ္တရားက ေပၚတယ္၊ နာမ္တရားက သိရုံသိတယ္၊ သူ႔ဘက္နဲ႔သူ တျခားစီ မေရာဘူး။
ေမး။ ေရာေသးသလား။
ေျဖ။ မေရာပါဘုရား။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္သလိုပါဘဲ၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ အရုပ္က ပိတ္ထဲမွာ ေပၚရုံေပၚျပတယ္၊ ျမင္သူကလည္း ျမင္ယံု ျမင္ရတယ္၊ အရုပ္က ပိတ္ထဲမွာ ျမင္သူကား ၾကည့္သူ၏ မ်က္စိတျခားစီဘဲ၊ ယခုလည္း ေပၚတာက ေပၚယံုသက္သက္၊ အသိမဖက္ဘူး၊ သိတာက သိယံုသက္သက္၊ ဒီလို ရုပ္-နာမ္ကဲြသြားမယ္ဆိုရင္ ပူစမ္း ပူခ်င္သေလာက္ ပူစမ္း၊ မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူစမ္း၊ ပူတဲ့အခါ ေယာဂီတို႔ကို ေမးပါအံုးမယ္၊ ပူဒါနဲ႔ သိတာႏွစ္ခုလား၊ တစ္ခုလား။
ေျဖ။ ႏွစ္ခုပါဘုရား။ပူဒါထဲမွာ အသိမဖက္၊ အသိထဲမွာလည္း ပူဒါမဖက္ သိယံုသက္သက္၊ ဒီလုိ နာမ္-ရုပ္ကဲြသြားမယ္ဆိုရင္ ပူခ်င္သေလာက္ပူ၊ နာမ္ေလးမွာ မဆင္းရဲေတာ့ဘူး။ ေအးခ်မ္းၿပီးေနလိမ့္မယ္၊ ဒီလိုနာမ္ေလးက ေအးခ်မ္းေနမယ္ဆိုရင္ အပူေလးဟာလည္း တစ္ေန႔က် ေအးသြားလိမ့္မယ္၊ ရုပ္-နာမ္ကဲြရင္ ေအးခ်မ္းပံုေလး၊ ေရခ်ိဳးရင္ ခဏတြင္းေပ်ာက္မယ္၊ ေလညႇင္းခံရင္ ခဏပါပဲ၊ ယပ္ခပ္လည္း ခဏ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ပူလာတာပါပဲ၊ ယခုလိုမ်ား ရုပ္နဲ႔ နာမ္၊ အပူနဲ႔အသိကို ကဲြသြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ့္ေလာက္ ပူပူ တစ္ေန႔က် ခ်မ္းသာသြားတာပါပဲ။
ဒါေတြက လက္ေတြ႕ေတြပါပဲ၊ ရုပ္နဲ႔ နာမ္နဲ႔ ကဲြသြားမယ္ဆိုရင္ အင္မတန္ ခ်မ္းသာတယ္၊ ရုပ္နဲ႔ နာမ္နဲ႔ မကဲြၾကလို႔ ငါနာတယ္၊ ငါ့လက္နာသည္ စသည္ျဖင့္ ဆင္းရဲေနၾကတယ္၊ ကဲြသြားရင္ အင္မတန္ ခ်မ္းသာတယ္ေခၚတယ္။ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ထားၾကတယ္ေနာ္။
ကဲဒါျဖင့္ ေပၚဒါ တျခား၊ သိဒါ တျခား၊ ရုပ္က တျခား၊ နာမ္က တျခား၊ ကဲြသြားမယ္ဆိုရင္ နာမရူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္ပိုင္ၿပီဆိုရင္ အငုပ္မွားေလးခုကို ေျပာျပပါအံုးမယ္။
၂) ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟသဏၭာန ပညတ္ဒိ႒ိ အငုပ္မွား။
၃) ေယာက်္ားမိန္းမ လူ နတ္ ျဗဟၼာ စေသာ ဇာတိသဏၭာန ပညတ္ဒိ႒ိ အငုပ္မွား။
၄) ငါဆိုတဲ့ အတၱဒိ႒ိ အငုပ္မွား။
ဒီအမွတ္မွားေလးခုသည္ နဂိုက နာမ္ရုပ္ေပၚမွာ ငုပ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အငုပ္ကိန္းရာ နာမ္ရုပ္မွာ ကိန္းရာ နာမ္-ရုပ္ ေပၚေအာင္လုပ္။
ေမး။ ယခု နာမ္ရုပ္မေပၚဘူးလား။
ေျဖ။ ေပၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ဘယ္အလုပ္နဲ႔ ေပၚသလဲ။
ေျဖ။ ၀ိပႆနာနဲ႔မွ ေပၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ဒါနနဲ႔ေပၚ မေပၚ။
ေျဖ။ မေပၚပါဘုရား။
ဒါနက ကိုယ့္ပစၥည္း သူတစ္ပါး အပိုင္ေပးတာပဲရွိတယ္ေနာ္။
ေမး။ သီလနဲ႔ ေပၚ မေပၚ။
ေျဖ။ မေပၚပါဘုရား။
သမထက ဖိရုံ ဖိထားတာ၊ မေပၚႏိုင္ဘူး။
ေမး။ ဘာနဲ႔မွ ေပၚသလဲ။
ေျဖ။ ဝိပႆနာနဲ႔မွ ေပၚပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ေပၚေကာ ေပၚရဲ႕လား။
ေျဖ။ ေပၚပါတယ္ဘုရား။
အငုပ္ကိန္းရာ နာမ္ရုပ္မွာ ကိန္းရာ နာမ္-ရုပ္ ေပၚေအာင္လုပ္၊ နာမ္-ရုပ္ေပၚလွ်င္ အငုပ္မွား ေလးခုစင္။
ေမး။ နာမ္-ရုပ္ကဲြသြားလို႔ နာမ္တျခား ရုပ္တျခား ကဲြသြားၿပီဆိုရင္ ငါေကာ ေတြ႔ေသးလား။
ေျဖ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ေမး။ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ။
ေျဖ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ေမး။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟ။
ေျဖ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ေမး။ ေယာက်္ား မိန္းမ လူ နတ္ ျဗဟၼာ စသည္။
ေျဖ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ေမး။ မေတြ႕တာရွိလို႔ မေတြ႕တာလား၊ မရွိလို႔ မေတြ႕တာလား။
ေျဖ။ မရွိလုိ႔ မေတြ႕တာပါဘုရား။
ေမး။ အခုမွ မရွိတာလား၊ အစထဲက မရွိတာလား။
ေျဖ။ အစထဲက မရွိတာပါဘုရား။
ရွင္းသြားပါၿပီလား၊ အနမတဂၢသံသရာကစ၍ မရွိတာေတြ ရွိတယ္ထင္ေနတာ၊ နာမ္-ရုပ္မျမင္လို႔တဲ့၊
နာမ္-ရုပ္ကိုသာျမင္ရင္ အငုပ္မွားေလးခုစင္ထြက္သြားမွာပါပဲ။
နာမ္-ရုပ္ကိုသာျမင္ရင္ အငုပ္မွားေလးခုစင္ထြက္သြားမွာပါ
နာမ္-ရုပ္ေပၚလွ်င္ အငုပ္မွား ေလးခုစင္တဲ့၊ အငုပ္မွားေလးခုစင္ ဆိုတာက ဒိ႒ိ၀ိသုဒိၶကိုေျပာတာ၊ ေယာဂီတို႔အေနနဲ႔ နာမ္-ရုပ္စာလိုေတာ့ သေဘာၾကပါရဲ႕ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ေတာ့ သေဘာမက်ေသးဘူး၊ ယခုေတာ့ သေဘာက်သြားၿပီ၊ ရွင္းသြားၿပီ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွင္းသြားရသလဲဆိုရင္ ဟိုတုန္းက နာမ္-ရုပ္နဲ႔ အငုပ္မွားေလးခုနဲ႔ တဲြေနေတာ့ နာမ္-ရုပ္ႏွင့္ ငါက မကဲြဘူး၊ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒သနဲ႔တဲြေတာ့ နာမ္-ရုပ္နဲ႔ ေကာ႒သနဲ႔ကဲြမဘူး။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သဏၭာန ပညတ္နဲ႔ တဲြေတာ့ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္နဲ႔ နာမ္ရုပ္ႏွင့္ တဲြေနေတာ့ နာမ္-ရုပ္ႏွင့္ ဇာတိပညတ္နဲ႔မကဲြဘူး။ စာလိုဆိုခဲ့စဥ္က ရုပ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ေယာက်္ား မိန္းမ မဟုတ္၊ နာမ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ေယာက်္ား မိန္းမ မဟုတ္။ ယခုေတာ့ ရွင္းသြားၿပီ၊ နာမ္-ရုပ္ျမင္တာ ယခုမွ ရွင္းသြားပါတယ္။ စာလိုေတာ့ ဒိ႒ိ၀ိသုဒိၶေခၚပါတယ္။
ခႏၶာမွာ ေပၚသိဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေပၚတာတျခား၊ သိတာတျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
ပူသိဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ပူတာ တျခား၊ သိတာ တျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
ေအးသိဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ေအးတာ တျခား၊ သိတာ တျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
လႈပ္သိဆိုတဲ့ ေနရာမွာ လႈပ္တာ တျခား၊ သိတာ တျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
ဆင္းရဲသိဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဆင္းရဲတာ တျခား၊ သိတာ တျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
ခ်မ္းသာသိဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဆင္းရဲတာ တျခား၊ သိတာ တျခား၊ အငုပ္မွား ေလးခုတျခား၊ သံုးခုကဲြပံု။
ဤကဲ့သို႔ သံုးခု သံုးခု ကဲြလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေပၚတာနဲ႔ သိတာသည္ တကယ္ရွိ ပရမတ္ေတြပါ။
အငုပ္မွား (၄)ခုသည္ တကယ္မရွိပညတ္ေတြပါ။
၁) နာမ္-ရုပ္ျမင္ အငုပ္မွားေလးခုစင္။
၂) ပရမတ္ျမင္ ပညတ္ေလးခုစင္။
၃) ရွိတာႏွစ္ခုျမင္ မရွိတာေလးခုစင္။
ဝိႆနာတရား ပြါးမ်ားအားထုတ္ခဲ့ပါလွ်င္ နာမ္-ရုပ္ကိုျမင္၊ နာမရူပ ပရိေစၧဒဉာဏ္အတြက္ အငုပ္မွားေလးခုစင္၊ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶအတြက္ ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္တဲ့၊ အငုပ္မွားေလးခုစင္သြားမယ္ဆိုရင္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ျဖစ္ပါသတဲ့၊ “အာဂမာဓိဂမာဘာဝါ အသုတဝါတိေဥယ်ာ” ဆိုတဲ့ အ႒သာလိနီ အ႒ကထာကို ေထာက္ေရးတာ အာဂမ-သကၠာယဒိ႒ိ အငုပ္မွားေလးခုကို ပယ္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ အာဂံု သင္သိ အာဂမ၊ အဓိဂမ၊ က်င့္သိ အဓိဂမ။ အဘာဝါ၊ ထိုႏွစ္ခုမရွိျခင္းေၾကာင့္ အသုတဝါတိ၊ ဗဟုသုတ အၾကားအျမင္မရွိေသာ အႏၶပုထုဇဥ္ဟူ၍ (“အသုတဝါတိဧေတန အႏၶတာ ဝုတၱာ”လို႔မူလဋီကာဆရာ ဖြင့္ျပေလေသာေၾကာင့္) အသုတဝါတိ၊ ဘာတစ္ခုမွ ဗဟုသုတ အၾကားအျမင္မရွိေသာ အႏၶပုထုဇဥ္ဟူ၍ ေဥယ်ာ၊ မုခ်မေသြ သိ၍ေနေလေတာ့သတည္း။
သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။
Wednesday, August 26, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၃)
ဒါျဖင့္ ဆက္ၾကအံုးစို႔၊ ကိုယ္ထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚတာ စာလုိ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္။
အေမး။ ။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံု ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္းႀကီးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အလယ္ပိုင္း-ေက်ာ-ရင္က ရုပ္၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုးစသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးစံုေပၚေနဒါ စာလို ဘယ္လိုေခၚမလဲ။
အေျဖ။ ။ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ဟုတ္ၿပီဒါေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုတာ နာမပညတ္ေနာ္၊ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီတို႔ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ ေဟ့-ငါတို႔ စာမတတ္လို႔ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ထဲက ျဖစ္ပံုကိုေတာ့ ေျပာတတ္ပါတယ္၊ ကိုင္းေျပာစမ္းပါ ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္လိုပါဘဲ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေခါင္းထဲမွာလည္း အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနဒါပါဘဲ၊ ေက်ာ-ရင္မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုး စသည္တို႔ မွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဘဲလို႔ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ေျပာတတ္ၾကတယ္ေနာ္။
တခိ်ဳ႕ေယာဂီမ်ားက်ေတာ့ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ေနေရာင္ျခည္ ထိုးလိုက္တဲ့အခါ အမႈန္ကေလးေတြသန္းေနသလို လြင့္ေနသလိုပါဘဲ၊ အဲဒါ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ရယ္လို႔ စာမတတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ မွားခ်င္မွားတတ္တယ္။ သဘာ၀ကေတာ့ မမွားၾကေတာ့ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾကေနာ္။
အေမး။ ။ တကယ္ရုပ္ဆိုရင္ စာထဲမွာ မရွိဘူး၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ရမယ္၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့ မ်ိဳးစံုေပၚတာေကာ ဟုတ္လား။
အေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
မ်ိဳးစံု ေပၚဒါ ရုပ္ လို႔ေခၚပါ၊ ပူဒါ ရုပ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ လႈပ္တာ ရုပ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္ဘက္က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ သညာသိ ပါတယ္၊ ယခုေတာ့ ပညာသိစခန္းတဲ့။ ရွင္းသြားၿပီေနာ္။ ဒါက ရုပ္ဘက္က မွတ္ၾက။
အသားေလးတစ္ခု နမူနာ ယူေျပာမယ္၊ လက္တစ္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ အသားေလးမွာ၊ ရြရြမ်ိဳးစံု၊ ဖ်င္းဖ်င္းမ်ိဳးစံု၊ စစ္စစ္မ်ိဳးစံု၊ အမႈန္မ်ိဳးစံု၊ ေပၚတာျမင္မယ္ဆိုရင္ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီကို ေျပာပါသည္။ ေသးေသးေလးနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာၿပီ။ အသားဆိုတာ အမႈန္နဲ႔ အၾကားမျမင္လို႔တဲ့၊ အမႈန္နဲ႔ အၾကားျမင္ရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာဘဲ။ သ႑ာနပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
သ႑ာနပညတ္ (၃)မ်ိဳး
၁။ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္၊
၂။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟသ႑ာန ပညတ္၊
၃။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ စေသာ ဇာတိသ႑ာန ပညတ္၊
ဒီသံုးမ်ိဳးကို ထင္ေနတာ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား မျမင္လို႔ဆိုတာကို မွတ္ပါ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ ဒီပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။ ရွင္းပါရဲ႕လား။
အေမး။ ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ အသားအရည္ အေၾကာ ရွာေတြ႔ပါမလား ။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဘာလိုရင္းလဲဆိုရင္ ပထ၀ီျမင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္ေနာ္။ အမႈန္ႏွင့္ ပထ၀ီျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အၾကားေပၚေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူေငြ႔၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ႏွစ္ပါးကို ႐ႈရပါတယ္။
ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေပါင္းၿပီး ရႈလိုက္ေတာ့ ပူေအးတုိ႔ကား ေတေဇာမီးဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ပံု-မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ ဖုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာေပါေခၚတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္ ခန္းခ်ဳပ္သြားၿပီးလွ်င္ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔ဆိုတဲ့ ေလဓာတ္က တရွိန္ရွိန္ တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့ အၾကား-အေသး-အႏႈတ္ေလးေတြ ေပၚလာၿပီးလွ်င္........
သစ္သားကို ၾကည့္ပါ၊ အေၾကာင္း အေၾကာင္းေလးေတြ ေလျပင္းတယ္ထတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ဖူးၾကလား။ ဒီလုိ အၾကား အေသး အႏႈတ္ေလးေတြ ဇကာမ်ားကဲ့သို႔ အေပါက္ေပါက္ေလးေတြ ထင္းရႈးသားမ်ားကဲ့သို႔၊ ပြပြ ရြရြ မြမြ ျမည့္ျမည့္ ရိရိေလး ေပၚလာၿပီး၊ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ ျမင္လာပါတယ္။
အေမး။ ။ ဒီလို အမႈန္ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္မသြားဘူးလား။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ ထင္တာေကာ။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အဲဒါ အေရးႀကီးတယ္-ဒီလုိမွမျမင္ရင္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္၊ အသားအရည္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေယာက်္ား-မိန္းမသည္ ငါမဟုတ္ စသသည္ျဖင့္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးမ်ား အလုပ္က ဒီလိုျဖဳတ္ေနရတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ လက္စမ္း ပထ၀ီမလိုဘူး၊ အာကာသ ပံုပမာေတြလဲ ျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုယ္မွာ အမႈန္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးျမင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီပါ၊ အမ်ားႀကီးဆိုတာ အာကာသပါ။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာေတာ့ သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ေအာင္ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္-ခႏၶာမွာ အၾကားေလးေတြ ေပၚေအာင္ ေဖၚၾက၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေတေဇာနဲ႔ ၀ါေယာကို ရႈျဖစ္ေအာင္ရႈပါ။
သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ နာမပညတ္(၃)မ်ိဳးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္၊ အသားအရည္စတဲ့ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ အသားအရည္လို႔ ေခၚတဲ့ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခလက္စသည္တို႔လည္း ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆို သေဘာေပါက္ၾကၿပီလား။ ေနာက္ ေယာက်္ား-မိန္းမ သ႑န္ေတြ ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ား-မိန္းမ ေခၚစရာ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ဒါေၾကာင့္ (၁)သမူဟပညတ္ (၂)သ႑ာနပညတ္ (၃)နာမပညတ္။ ဒီသံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အမႈန္ႏွင့္ အၾကားျမင္ေအာင္လုပ္ပါ၊ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ အရင္းခံၾကရေအာင္ ရႈမွတ္ၾကပါ။ အရင္းခံေတြကို ရႈမွတ္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္ရွင္စနစ္လို မ်ိဳးစံုေပၚလာမည္၊ မ်ိဳးစံုေပၚဒါကို စာလို ရုပ္လို႔ေခၚပါ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရုပ္ကို သေဘာေပါက္ၾကၿပီေနာ္။
အေမး။ ။ စာထဲက ရုပ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံု ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္းႀကီးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အလယ္ပိုင္း-ေက်ာ-ရင္က ရုပ္၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုးစသည္ ရုပ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုျမင္ရမလဲ။
အေျဖ။ ။ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ ျမင္ရပါမယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးစံုေပၚေနဒါ စာလို ဘယ္လိုေခၚမလဲ။
အေျဖ။ ။ ရုပ္လို႔ေခၚပါတယ္ဘုရား။
ဟုတ္ၿပီဒါေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုတာ နာမပညတ္ေနာ္၊ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီတို႔ေတြ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ ေဟ့-ငါတို႔ စာမတတ္လို႔ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ထဲက ျဖစ္ပံုကိုေတာ့ ေျပာတတ္ပါတယ္၊ ကိုင္းေျပာစမ္းပါ ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္လိုပါဘဲ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေခါင္းထဲမွာလည္း အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနဒါပါဘဲ၊ ေက်ာ-ရင္မွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာပါဘဲ၊ ေအာက္ပိုင္း-ေပါင္-ေျခသလံုး စသည္တို႔ မွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဘဲလို႔ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ေျပာတတ္ၾကတယ္ေနာ္။
တခိ်ဳ႕ေယာဂီမ်ားက်ေတာ့ ဥပမာေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ေနေရာင္ျခည္ ထိုးလိုက္တဲ့အခါ အမႈန္ကေလးေတြသန္းေနသလို လြင့္ေနသလိုပါဘဲ၊ အဲဒါ ရုပ္တို႔ နာမ္တို႔ရယ္လို႔ စာမတတ္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ မွားခ်င္မွားတတ္တယ္။ သဘာ၀ကေတာ့ မမွားၾကေတာ့ဘူး၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾကေနာ္။
အေမး။ ။ တကယ္ရုပ္ဆိုရင္ စာထဲမွာ မရွိဘူး၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ရမယ္၊ ကိုယ္ထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့ မ်ိဳးစံုေပၚတာေကာ ဟုတ္လား။
အေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား။
မ်ိဳးစံု ေပၚဒါ ရုပ္ လို႔ေခၚပါ၊ ပူဒါ ရုပ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ လႈပ္တာ ရုပ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္ဘက္က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ ရုပ္၊ သိတာက နာမ္၊ ပူဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ ေအးဒါ ရုပ္၊ သိတာ နာမ္၊ စာတတ္တိုင္း မခဲြရဘူး၊ သညာသိ ပါတယ္၊ ယခုေတာ့ ပညာသိစခန္းတဲ့။ ရွင္းသြားၿပီေနာ္။ ဒါက ရုပ္ဘက္က မွတ္ၾက။
အသားေလးတစ္ခု နမူနာ ယူေျပာမယ္၊ လက္တစ္၀ါးေလာက္ရွိတဲ့ အသားေလးမွာ၊ ရြရြမ်ိဳးစံု၊ ဖ်င္းဖ်င္းမ်ိဳးစံု၊ စစ္စစ္မ်ိဳးစံု၊ အမႈန္မ်ိဳးစံု၊ ေပၚတာျမင္မယ္ဆိုရင္ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီကို ေျပာပါသည္။ ေသးေသးေလးနဲ႔ အမ်ားႀကီးဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာၿပီ။ အသားဆိုတာ အမႈန္နဲ႔ အၾကားမျမင္လို႔တဲ့၊ အမႈန္နဲ႔ အၾကားျမင္ရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္သြားတာဘဲ။ သ႑ာနပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။
သ႑ာနပညတ္ (၃)မ်ိဳး
၁။ အသား အရည္ အေၾကာ စေသာ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္၊
၂။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ စေသာ သမူဟသ႑ာန ပညတ္၊
၃။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ စေသာ ဇာတိသ႑ာန ပညတ္၊
ဒီသံုးမ်ိဳးကို ထင္ေနတာ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား မျမင္လို႔ဆိုတာကို မွတ္ပါ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ ဒီပညတ္သံုးမ်ိဳး ေပ်ာက္မယ္ဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။ ရွင္းပါရဲ႕လား။
အေမး။ ။ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ရင္ အသားအရည္ အေၾကာ ရွာေတြ႔ပါမလား ။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ မေတြ႕ပါဘုရား။
ဒါေၾကာင့္ ဘာလိုရင္းလဲဆိုရင္ ပထ၀ီျမင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္ေနာ္။ အမႈန္ႏွင့္ ပထ၀ီျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အၾကားေပၚေအာင္လုပ္ရတယ္၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူေငြ႔၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ႏွစ္ပါးကို ႐ႈရပါတယ္။
ေတေဇာဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေပါင္းၿပီး ရႈလိုက္ေတာ့ ပူေအးတုိ႔ကား ေတေဇာမီးဓာတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ပံု-မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ ဖုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာေပါေခၚတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္ ခန္းခ်ဳပ္သြားၿပီးလွ်င္ အရွိန္ အခိုး အေငြ႔ဆိုတဲ့ ေလဓာတ္က တရွိန္ရွိန္ တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့ အၾကား-အေသး-အႏႈတ္ေလးေတြ ေပၚလာၿပီးလွ်င္........
သစ္သားကို ၾကည့္ပါ၊ အေၾကာင္း အေၾကာင္းေလးေတြ ေလျပင္းတယ္ထတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ဖူးၾကလား။ ဒီလုိ အၾကား အေသး အႏႈတ္ေလးေတြ ဇကာမ်ားကဲ့သို႔ အေပါက္ေပါက္ေလးေတြ ထင္းရႈးသားမ်ားကဲ့သို႔၊ ပြပြ ရြရြ မြမြ ျမည့္ျမည့္ ရိရိေလး ေပၚလာၿပီး၊ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ ျမင္လာပါတယ္။
အေမး။ ။ ဒီလို အမႈန္ျမင္လာမယ္ဆိုရင္ အသားထင္တာ စင္ထြက္မသြားဘူးလား။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္ ထင္တာေကာ။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အေမး။ ။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမစသည္။
အေျဖ။ ။ စင္ပါတယ္ဘုရား။
အဲဒါ အေရးႀကီးတယ္-ဒီလုိမွမျမင္ရင္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္၊ အသားအရည္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခ လက္သည္ ငါမဟုတ္၊ ေယာက်္ား-မိန္းမသည္ ငါမဟုတ္ စသသည္ျဖင့္ ျဖဳတ္ေနရတတ္တယ္။ ဘုန္းႀကီးမ်ား အလုပ္က ဒီလိုျဖဳတ္ေနရတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ လက္စမ္း ပထ၀ီမလိုဘူး၊ အာကာသ ပံုပမာေတြလဲ ျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ခႏၶာကိုယ္မွာ အမႈန္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးျမင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္၊ အမႈန္ဆိုတာ ပထ၀ီပါ၊ အမ်ားႀကီးဆိုတာ အာကာသပါ။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာေတာ့ သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ေအာင္ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ ပထ၀ီဓာတ္ ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္-ခႏၶာမွာ အၾကားေလးေတြ ေပၚေအာင္ ေဖၚၾက၊ အၾကားေပၚခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေတေဇာနဲ႔ ၀ါေယာကို ရႈျဖစ္ေအာင္ရႈပါ။
သ႑န္သံုးမ်ိဳးေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ နာမပညတ္(၃)မ်ိဳးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္၊ အသားအရည္စတဲ့ ေကာ႒ာသ သ႑ာန ပညတ္ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ အသားအရည္လို႔ ေခၚတဲ့ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတာေတြ႔ရမယ္။ ေခါင္း ကိုယ္ ေျခလက္စသည္တို႔လည္း ေပ်ာက္သြားၾကတယ္ဆို သေဘာေပါက္ၾကၿပီလား။ ေနာက္ ေယာက်္ား-မိန္းမ သ႑န္ေတြ ေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ေယာက်္ား-မိန္းမ ေခၚစရာ နာမည္ေတြလည္း ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ရွင္းၾကရဲ႕လား။
ဒါေၾကာင့္ (၁)သမူဟပညတ္ (၂)သ႑ာနပညတ္ (၃)နာမပညတ္။ ဒီသံုးမ်ိဳးေပ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အမႈန္ႏွင့္ အၾကားျမင္ေအာင္လုပ္ပါ၊ အမႈန္ႏွင့္ အၾကား ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႔ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႔ အရင္းခံၾကရေအာင္ ရႈမွတ္ၾကပါ။ အရင္းခံေတြကို ရႈမွတ္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္ရွင္စနစ္လို မ်ိဳးစံုေပၚလာမည္၊ မ်ိဳးစံုေပၚဒါကို စာလို ရုပ္လို႔ေခၚပါ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရုပ္ကို သေဘာေပါက္ၾကၿပီေနာ္။
Friday, August 21, 2009
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း(၂)
ကဲအခုဆက္ၿပီးေတာ့ နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္၊ ဒိ႒ိ၀ိသုဒိၶ၊ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္အဆင့္အတန္း၊ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေ၀းပံု၊ နိဗၺာန္ေပါက္ လမ္းစ ေပးပံုတို႔ကို တစ္ကန္႔စီ တစ္ခုခ်င္း ေဟာေၾကားေပးပါမယ္။ သင္-ရဟန္းလူရွင္ တရားနာ ေယာဂီသူေတာ္စင္တို႔သည္လည္း ဆရာသမား မ်ားက ဂရုဏာ ေမတၱာမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကားေသာ တရားကို နားကၾကား၊ ရင္မွာ ခဲြျခားစိတ္ျဖာ၍ ေလးေလးစားစား နာယူဖို႔ရန္ အတြက္ ေမတၱာေရွ႕ထား၍သတိေပးလိုက္ပါတယ္။
နာမရူပ ပရိေစၧၲဒဉာဏ္နာမ-က နာမ္ေခၚတယ္၊ ရူပ-က ရုပ္ေခၚတယ္၊ ပရိေစၧၲဒ-က တျခားစီ၊ ဉာဏ္-ကသိတာေခၚတယ္။
ျမန္မာလို ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ နာမ္ကတျခား၊ ရုပ္ကတျခားလို႔ သိတာကို နာမ္-ရုပ္ကဲြသြားတာလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ရုပ္ကို ပ႒မစကားေျပာမယ္၊ ရုပ္-ရုပၸတီတိရူပံ၊ ေဖါက္ျပန္တာ ရုပ္တဲ့၊ ရုပ္ဆိုတာက ေဖါက္ျပန္တယ္။ အတူတူပါပဲ။ စစ္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။ ေဖါက္ျပန္တယ္၊ ေဖါက္ျပန္တယ္ဆိုတာ ပ်က္သြားတာကို ေျပာတာလား၊ ျဖစ္ထာကို ေျပာတာလားလို႔ ဒီလိုစစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ (စာလိုဆိုရင္) ေဖါက္ျပန္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ၊ ၀ိသဒိသုပၸတိၱေယ၀-တစ္မ်ိဳးစီ တစ္မ်ိဳးစီျဖစ္ေပၚလာတာမ်ိဳးပါ။ ပ်က္သြားတာကို ေျပာတာမဟုတ္ေသးဘူး၊ ျဖစ္လာတာကို ေျပာတာ၊ ျဖစ္လာတာ ကို ၀ိသဒိသုပၸတိၱျဖစ္ပါတယ္ေနာ္။
ကိုယ္ေတြ႕ေဖါက္ျပန္တာကို ေျပာျပပါအံုးမယ္။ ေတေဇာဓာတ္-ပူေအး၊ ၀ါေယာဓာတ္-ကန္တိုးတြန္း၊ ပူေအးနဲ႔ကန္တိုးတြန္း ေလဓာတ္နဲ႔ ေပါင္း၊ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႕၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႕၊ ပူေအးက ေတေဇာမီးဓာတ္၊ အရွိန္ အခိုး အေငြ႕တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္၊ အလုပ္လုပ္ပံု မီးဓာတ္ကေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ဖုတ္၊ တင္ပါးေလး နမူနာယူေျပာေတာ့ မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ဖုတ္၊ တင္ပါးထဲမွာရွိတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္၊ ေလဓာတ္က တရွိန္းရွိန္း တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့အၾကား အေသး အႏုပ္ေလးေတြ ဇကာလို အေပါက္အေပါက္ေလးေတြ ထင္းရူးသားမ်ားကဲ့သို႔ပြပြရြရြ ျမည့္ျမည့္ရိရိေလး ေပၚလာၿပီးသကာလ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္႔ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ တစစ္စစ္ တျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ တင္ပါးထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚလာေလေတာ့တယ္ေနာ္။ တျခားေနရာေတြမွာလည္း တစ္ကိုယ္လံုး ရုပ္ရွင္စနစ္လိုမ်ိဳးစံု ေပၚေနပါတယ္၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾက၊ အဲဒါ ကိုယ္ေတြ႕ျမင္တာေနာ္။ မ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္ပါ။ ကိုယ္ထဲမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚပံုေလးေနာ္။ စာထဲမွာလည္း ရုပ္က မ်ိဳးစံုေပၚတာကို ေျပာထားတယ္ေနာ္။ စာေတြ႕ႏွင့္ ကိုယ္ေတြ႕ကို ကုိက္ျပလိုက္တာပါေနာ္။
ကိုယ္ထဲမွာ ေပၚတာ ပူဒါ တစ္မ်ိဳး၊ ေအးဒါ တစ္မ်ိဳး လႈပ္ထာ တစ္မ်ိဳး ဆင္းရဲဒါ တစ္မ်ိဳး ခ်မ္းသာဒါ တစ္မ်ိဳး (၅)မ်ိဳးရွိလို႔ မ်ိဳးစံု ေပၚတယ္လို႔ မေခၚေသးဘူးေနာ္။ အပူတမ်ိဳးထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚတယ္ဆိုတာ မွတ္ၾကပါ။ အပူတို႔သည္ တစ္စ တစ္စ တိုးတိုး ပူလာဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တိုးလဲမတိုး ေလ်ာ့လဲမေလ်ာ့ပဲ တန္႔ၿပီး ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တစ္စ တစ္စ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ၀ါေယာဓာတ္ႏွင့္ေျပာရင္ ကန္ၿပီးေတာ့ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တိုးၿပီးေတာ့ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တြန္းၿပီးေတာ့ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ ဒီလိုလဲ ပူဒါအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ရြရြႏွင့္ ပူေနတာက တစ္မ်ိဳး၊ မြမြနဲ႔ပူေနဒါကလည္းဲ တစ္မ်ိဳး၊ ရွိန္ရွိန္ႏွင့္ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ စစ္စစ္ႏွင့္ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း တုန္ကနဲ-ျဖန္းကနဲ ၾကက္သည္းထသလို ပူဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ျခအံု၊ နက်ည္အံုၿပီးမ်ားလို တစ္ေကာင့္ တစ္ေကာင္လံုးေထြးၿပီး ေနသလိုျဖစ္ၿပီး ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ေရေႏြးအိုးႀကီးမ်ား ဆူပြက္ၿပီးေနသလို ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ မီးခဲေလးမ်ားေတြ ပူေနဒါလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ခႏၶာမွာ ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ဒိတ္ဒိတ္ ဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်တ္ဖ်တ္ ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္းတစ္မ်ိဳး၊ လွပ္လွပ္ လွပ္လွပ္နဲ႔ ပူေနတာလည္း တစ္မ်ိဳးပါရွိပါတယ္။
မိုးဖဲြေလးေတြမ်ားက်ေနသလုိ ႏွင္းဖဲြကေလးေတြမ်ား က်ေနသလို ေရပန္းေလးေတြမ်ားပန္းေနသလို သဲကမ္းပါးႀကီးမ်ား ၿပိဳက်ေနသလို ဆံပင္တိုတို ေရစိုစို လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေရေပါက္ကေလးမ်ား စင္ေနသလို ေရပန္းေလးေတြမ်ား ပန္းထြက္ေနသလို ျဖဳတ္ကေလး ေတြမ်ားပ်ံသန္းသြားလာေနသလို မီးပန္းေလးေတြမ်ား ပန္းထြက္ေနသလို ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျမဴမႈန္ေလး ေတြမ်ားထေနသလို ဆပ္ျပာျမႇွဳပ္ေတြမ်ား ထေနသလို ေရပူေပါင္းေလးေတြမ်ား ထေနသလုိ ေရျမႇဳပ္စိုင္ႀကီးမ်ားထေနသလို ပူေနဒါ ကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဓာတ္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမည္ဆိုရင္ ေယာဂီသဏၭာန္မွာ ပူေနဒါကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ မွတ္သားပါ။
သုခေ၀ဒနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အပူတို႔သည္ မ်ိဳးစံုပါေနာ္၊ ေယာဂီ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ ေျပာရမည္ဆိုရင္ ဥပမာတင္စားလို႔ေတာင္ ကုန္စင္ေအာင္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး၊ အပူတို႔သည္ မျဖစ္ေပၚတာက တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုျဖစ္ေပၚတာကိုသာ ကိန္းေသမွတ္ၾကပါ။ အပူဆိုတာက ဓာတ္ကိုေျပာပါတယ္။ မ်ိဳးစံုဆိုတာ ရုပ္ကိုေျပာပါတယ္၊ ကိန္းေသဆိုတာက ပရမတ္ကိုေျပာပါတယ္၊ ဓာတ္ ရုပ္ ပရမတ္-သံုးခုစပ္၍ေျပာတဲ့ စကား၊ အေပၚပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ မျဖစ္ရင္ တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုပါ၊ အလယ္ပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံု ဆိုတာ ကိန္းေသပါ။ ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာကိန္းေသဆိုတာမွတ္ပါ။
ကိုယ့္ခႏၶာမွာ ပရမတ္ပိုင္မယ္ဆိုရင္ ကိန္းေသေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ ပရမတ္ဆိုတာ တာသြားၿပီေနာ္။ ကိုယ့္ခႏၶာမွာ ျမင္သလို သက္ရွိသတၱ၀ါတို႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ အပူတို႔သည္ မျဖစ္တာကတစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္မ်ိဳးစံုေပၚဒါ အျမဲေပၚေနတာလို႔ ကိန္းေသမွတ္ၾကပါ။ သတၱေလာကပိုင္ရင္ ၾသကာသေလာက ဘံု (၃၁)၊ အိမ္ေတြ ေက်ာင္းေတြ အက်ႌ-လံုခ်ည္စေသာ အ၀ိညာဏက သက္မဲ့၀တၳဳေတြမွာလည္း အပူတို႔သည္ မျဖစ္ရင္ တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုအျမဲေပၚဒါပါလို႔ မုခ်ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အေအးဓာတ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေအးဓာတ္ေလး ျဖစ္ေပၚလာရင္ မ်ိဳးစံုေပၚဒါအျမဲပါ၊ ပံုေသပါ၊ ၀ါေယာဓာတ္-ကန္ တိုး တြန္းေလဟာ ခႏၶာမွာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ကန္တာသည္လည္း တစ္မ်ိဳးတည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ မ်ိဳးစံုပါ၊ တိုး-တြန္းတာေလးေတြဟာ ေပၚလာ ခဲ့ရင္ မိ်ဳးစံုေပၚဒါပါ။ အျမဲဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။
ျမန္မာလို ဘာသာျပန္လိုက္ေတာ့ နာမ္ကတျခား၊ ရုပ္ကတျခားလို႔ သိတာကို နာမ္-ရုပ္ကဲြသြားတာလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
ရုပ္ကို ပ႒မစကားေျပာမယ္၊ ရုပ္-ရုပၸတီတိရူပံ၊ ေဖါက္ျပန္တာ ရုပ္တဲ့၊ ရုပ္ဆိုတာက ေဖါက္ျပန္တယ္။ အတူတူပါပဲ။ စစ္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။ ေဖါက္ျပန္တယ္၊ ေဖါက္ျပန္တယ္ဆိုတာ ပ်က္သြားတာကို ေျပာတာလား၊ ျဖစ္ထာကို ေျပာတာလားလို႔ ဒီလိုစစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ (စာလိုဆိုရင္) ေဖါက္ျပန္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ၊ ၀ိသဒိသုပၸတိၱေယ၀-တစ္မ်ိဳးစီ တစ္မ်ိဳးစီျဖစ္ေပၚလာတာမ်ိဳးပါ။ ပ်က္သြားတာကို ေျပာတာမဟုတ္ေသးဘူး၊ ျဖစ္လာတာကို ေျပာတာ၊ ျဖစ္လာတာ ကို ၀ိသဒိသုပၸတိၱျဖစ္ပါတယ္ေနာ္။
ကိုယ္ေတြ႕ေဖါက္ျပန္တာကို ေျပာျပပါအံုးမယ္။ ေတေဇာဓာတ္-ပူေအး၊ ၀ါေယာဓာတ္-ကန္တိုးတြန္း၊ ပူေအးနဲ႔ကန္တိုးတြန္း ေလဓာတ္နဲ႔ ေပါင္း၊ ပူရွိန္ ပူခိုး ပူေငြ႕၊ ေအးရွိန္ ေအးခိုး ေအးေငြ႕၊ ပူေအးက ေတေဇာမီးဓာတ္၊ အရွိန္ အခိုး အေငြ႕တို႔က ၀ါေယာေလဓာတ္၊ အလုပ္လုပ္ပံု မီးဓာတ္ကေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ဖုတ္၊ တင္ပါးေလး နမူနာယူေျပာေတာ့ မီးဓာတ္က ေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ဖုတ္၊ တင္ပါးထဲမွာရွိတဲ့ ေရဓာတ္က ခန္းခ်ဳပ္၊ ေလဓာတ္က တရွိန္းရွိန္း တရႈးရႈးနဲ႔မႈတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့အၾကား အေသး အႏုပ္ေလးေတြ ဇကာလို အေပါက္အေပါက္ေလးေတြ ထင္းရူးသားမ်ားကဲ့သို႔ပြပြရြရြ ျမည့္ျမည့္ရိရိေလး ေပၚလာၿပီးသကာလ ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္႔ေလးေတြက တလႈပ္လႈပ္ တရြရြ တမြမြ တစစ္စစ္ တျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ တင္ပါးထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚလာေလေတာ့တယ္ေနာ္။ တျခားေနရာေတြမွာလည္း တစ္ကိုယ္လံုး ရုပ္ရွင္စနစ္လိုမ်ိဳးစံု ေပၚေနပါတယ္၊ ရွင္းရွင္းေလးမွတ္ၾက၊ အဲဒါ ကိုယ္ေတြ႕ျမင္တာေနာ္။ မ်ိဳးစံုေပၚတာ ရုပ္ပါ။ ကိုယ္ထဲမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚပံုေလးေနာ္။ စာထဲမွာလည္း ရုပ္က မ်ိဳးစံုေပၚတာကို ေျပာထားတယ္ေနာ္။ စာေတြ႕ႏွင့္ ကိုယ္ေတြ႕ကို ကုိက္ျပလိုက္တာပါေနာ္။
ကိုယ္ထဲမွာ ေပၚတာ ပူဒါ တစ္မ်ိဳး၊ ေအးဒါ တစ္မ်ိဳး လႈပ္ထာ တစ္မ်ိဳး ဆင္းရဲဒါ တစ္မ်ိဳး ခ်မ္းသာဒါ တစ္မ်ိဳး (၅)မ်ိဳးရွိလို႔ မ်ိဳးစံု ေပၚတယ္လို႔ မေခၚေသးဘူးေနာ္။ အပူတမ်ိဳးထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚတယ္ဆိုတာ မွတ္ၾကပါ။ အပူတို႔သည္ တစ္စ တစ္စ တိုးတိုး ပူလာဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တိုးလဲမတိုး ေလ်ာ့လဲမေလ်ာ့ပဲ တန္႔ၿပီး ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တစ္စ တစ္စ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ၀ါေယာဓာတ္ႏွင့္ေျပာရင္ ကန္ၿပီးေတာ့ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တိုးၿပီးေတာ့ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ တြန္းၿပီးေတာ့ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ ဒီလိုလဲ ပူဒါအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ရြရြႏွင့္ ပူေနတာက တစ္မ်ိဳး၊ မြမြနဲ႔ပူေနဒါကလည္းဲ တစ္မ်ိဳး၊ ရွိန္ရွိန္ႏွင့္ ပူေနဒါက တစ္မ်ိဳး၊ စစ္စစ္ႏွင့္ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်စ္ဖ်စ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း တုန္ကနဲ-ျဖန္းကနဲ ၾကက္သည္းထသလို ပူဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ျခအံု၊ နက်ည္အံုၿပီးမ်ားလို တစ္ေကာင့္ တစ္ေကာင္လံုးေထြးၿပီး ေနသလိုျဖစ္ၿပီး ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ေရေႏြးအိုးႀကီးမ်ား ဆူပြက္ၿပီးေနသလို ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ မီးခဲေလးမ်ားေတြ ပူေနဒါလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ခႏၶာမွာ ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ဒိတ္ဒိတ္ ဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဖ်တ္ဖ်တ္ ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ပူေနဒါကလည္းတစ္မ်ိဳး၊ လွပ္လွပ္ လွပ္လွပ္နဲ႔ ပူေနတာလည္း တစ္မ်ိဳးပါရွိပါတယ္။
မိုးဖဲြေလးေတြမ်ားက်ေနသလုိ ႏွင္းဖဲြကေလးေတြမ်ား က်ေနသလို ေရပန္းေလးေတြမ်ားပန္းေနသလို သဲကမ္းပါးႀကီးမ်ား ၿပိဳက်ေနသလို ဆံပင္တိုတို ေရစိုစို လက္နဲ႔ပြတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေရေပါက္ကေလးမ်ား စင္ေနသလို ေရပန္းေလးေတြမ်ား ပန္းထြက္ေနသလို ျဖဳတ္ကေလး ေတြမ်ားပ်ံသန္းသြားလာေနသလို မီးပန္းေလးေတြမ်ား ပန္းထြက္ေနသလို ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျမဴမႈန္ေလး ေတြမ်ားထေနသလို ဆပ္ျပာျမႇွဳပ္ေတြမ်ား ထေနသလို ေရပူေပါင္းေလးေတြမ်ား ထေနသလုိ ေရျမႇဳပ္စိုင္ႀကီးမ်ားထေနသလို ပူေနဒါ ကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ဓာတ္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမည္ဆိုရင္ ေယာဂီသဏၭာန္မွာ ပူေနဒါကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ မွတ္သားပါ။
ေ၀ဒနာနဲ႔ပတ္သက္၍ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်င္ၿပီးေတာ့ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ နာၿပီးေတာ့ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ကိုက္ၿပီးေတာ့ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ ထံုၿပီးေတာ့ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳး၊ မခံသာေအာင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ပူေနဒါကလည္း တစ္မ်ိဳးပါ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာနဲ႔ ပတ္သက္၍ ပူဒါကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ေနာ္။
သုခေ၀ဒနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အပူတို႔သည္ မ်ိဳးစံုပါေနာ္၊ ေယာဂီ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ ေျပာရမည္ဆိုရင္ ဥပမာတင္စားလို႔ေတာင္ ကုန္စင္ေအာင္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး၊ အပူတို႔သည္ မျဖစ္ေပၚတာက တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုျဖစ္ေပၚတာကိုသာ ကိန္းေသမွတ္ၾကပါ။ အပူဆိုတာက ဓာတ္ကိုေျပာပါတယ္။ မ်ိဳးစံုဆိုတာ ရုပ္ကိုေျပာပါတယ္၊ ကိန္းေသဆိုတာက ပရမတ္ကိုေျပာပါတယ္၊ ဓာတ္ ရုပ္ ပရမတ္-သံုးခုစပ္၍ေျပာတဲ့ စကား၊ အေပၚပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ မျဖစ္ရင္ တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုပါ၊ အလယ္ပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံု ဆိုတာ ကိန္းေသပါ။ ေအာက္ပိုင္းမွာလည္း အပူတို႔သည္ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုေပၚတာကိန္းေသဆိုတာမွတ္ပါ။
ကိုယ့္ခႏၶာမွာ ပရမတ္ပိုင္မယ္ဆိုရင္ ကိန္းေသေျပာႏိုင္ပါတယ္၊ ပရမတ္ဆိုတာ တာသြားၿပီေနာ္။ ကိုယ့္ခႏၶာမွာ ျမင္သလို သက္ရွိသတၱ၀ါတို႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ အပူတို႔သည္ မျဖစ္တာကတစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္မ်ိဳးစံုေပၚဒါ အျမဲေပၚေနတာလို႔ ကိန္းေသမွတ္ၾကပါ။ သတၱေလာကပိုင္ရင္ ၾသကာသေလာက ဘံု (၃၁)၊ အိမ္ေတြ ေက်ာင္းေတြ အက်ႌ-လံုခ်ည္စေသာ အ၀ိညာဏက သက္မဲ့၀တၳဳေတြမွာလည္း အပူတို႔သည္ မျဖစ္ရင္ တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာရင္ မ်ိဳးစံုအျမဲေပၚဒါပါလို႔ မုခ်ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အေအးဓာတ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ အေအးဓာတ္ေလး ျဖစ္ေပၚလာရင္ မ်ိဳးစံုေပၚဒါအျမဲပါ၊ ပံုေသပါ၊ ၀ါေယာဓာတ္-ကန္ တိုး တြန္းေလဟာ ခႏၶာမွာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ကန္တာသည္လည္း တစ္မ်ိဳးတည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ မ်ိဳးစံုပါ၊ တိုး-တြန္းတာေလးေတြဟာ ေပၚလာ ခဲ့ရင္ မိ်ဳးစံုေပၚဒါပါ။ အျမဲဆိုတာကို မွတ္ၾကပါ။
ပထ၀ီဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြသည္ ေပၚလာခဲ့ရင္ ရြရြတစ္မ်ိဳးတြင္ မ်ိဳးစံုေပၚမယ္၊ ဆစ္ဆစ္တစ္မ်ိဳးမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚမယ္၊ ဖ်စ္ဖ်စ္တစ္မ်ိဳး မွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚမယ္။ ဖ်င္းဖ်င္းတစ္မ်ိဳးမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚမယ္၊ ရိပ္ရိပ္ေလးမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚပါမယ္။ ခႏၶာမွာလည္း ဆပ္ဆပ္ ဖ်ပ္ဖ်ပ္ လွပ္လွပ္ေပၚလာရင္ မ်ိဳးစံုေပၚပါမယ္လို႔ ပံုေသမွတ္ပါ၊ ဒါေတြကို ဓာတ္-ရုပ္-ပရမတ္ သံုးမ်ိဳးစပ္ေျပာပံုလို႔ မွတ္ၾကည့္ပါ။
သဘာ၀ဆတ္ဆတ္ ဓာတ္ေတြမွတ္၊
မ်ိဳးစံုေပၚလတ္ ရုပ္ေတြမွတ္၊
သေဘာျမဲလတ္ ပရမတ္ေတြမွတ္။
မ်ိဳးစံုေပၚလတ္ ရုပ္ေတြမွတ္၊
သေဘာျမဲလတ္ ပရမတ္ေတြမွတ္။
ပရမတ္ပိုင္ရင္ တကယ္တာသြားတယ္၊ တကယ္ပိုင္ၿပီဆိုတာကို မွတ္ၾကေနာ္။ (ပရမတၱ-ပရမ အတၱ၊ ပရမ-မေဖါက္မျပန္ေသာ၊ အတၱ- သေဘာ)၊ ပရမတၱ-မေဖါက္မျပန္ေသာ သေဘာ၊ ေနာက္ျပန္ရင္ သေဘာ မေဖါက္ျပန္ဘူးတဲ့၊ သေဘာ မေဖါက္ျပန္ဘူးဆိုတာ သေဘာျမဲ တယ္လို႔ ဆိုလိုသည္၊ သေဘာျမဲတယ္ဆိုတာ ရုပ္တုိ႔သေဘာမွာ မျဖစ္လာရင္ တစ္မ်ိဳး၊ ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚဒါ အျမဲပါ၊ ပံုေသမွတ္ပါ။
ေတေဇာဓာတ္-အပူေလးက ရုပ္ဆိုရင္ မ်ဳိးစံုေပၚရမယ္။ အေအးသည္လည္း ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚပါမယ္။၀ါေယာဓာတ္-အကန္ေလးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ မ်ဳိးစံုေပၚရမယ္။ အတိုးသည္လည္း ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚရမယ္။ အတြန္းေလးလည္း မ်ဳိးစံုေပၚရမယ္။
ပထ၀ီဓာတ္-အမႈန္ေလး၊ အမာေလးသည္ ရုပ္ဆိုရင္ မ်ဳိးစံုေပၚရမယ္။ အရြသည္လည္း ရုပ္ဆိုရင္ မ်ိဳးစံုေပၚပါမယ္။ အမြေလးေတြ၊ ဆစ္ဆစ္ ေလးေတြ၊ ဖ်စ္ဖ်စ္ေလးေတြ၊ ဖ်င္းဖ်င္းေလးေတြသည္လည္း ရုပ္ဆိုရင္ မ်ဳိးစံုေပၚရမယ္။ အဲဒါကိန္းေသနည္း ေခၚတယ္ေနာ္။
သေဘာျမဲလတ္-ပရမတ္ေတြမွတ္၊ ကိန္းေသေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုေျပာခဲ့ၿပီးေသာ ဓာတ္သေဘာေတြအတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မီးဓာတ္က လည္း ဖုတ္လိုက္မယ္၊ ေရဓာတ္ကလည္း ခမ္းခ်ဳပ္-ခမ္းခ်ဳပ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေလဓာတ္ေလးေတြက တရွိန္ရွိန္တရႈးရႈးနဲ႔ မႈတ္ေပးလိုက္ ေတာ့ အာကာသဆိုတဲ့ အၾကားအေသးအႏႈတ္ကဲြ၍ ေျမဓာတ္ဆိုတဲ့ အမႈန္ေလးေတြက ေခါင္းထဲမွာလည္း မ်ိဳးစံုေပၚလာသည္၊ အလယ္ပိုင္းေက်ာရင္ထဲမွာ မ်ိဳးစံုေပၚလာမယ္၊ ေအာက္ပိုင္းေပါင္ ေျခသလံုး စသည္တြင္လည္း မ်ိဳးစံုေပၚလာသည္။ ကိုယ္ေတြ႔နဲ႔ ေျပာရင္လည္း မ်ိဳးစံု ေပၚေနတာ၊ စာေတြ႕နဲ႔ေျပာရင္လည္း မ်ိဳးစံုေပၚေနတာ၊ စာေတြ႕နဲ႔ ကိုယ္ေတြ႕ကိုက္ပံုႏီွးေႏွာ၍ မွတ္ၾကည့္ၾကအံုးေနာ္။
Thursday, August 20, 2009
နာမရူပ ပရိေစ ၦဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶ အပိုင္း (၁)
ေက်းဇူးရွင္ (မူလ)ကသစ္၀ုိင္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ
နာမရူပ ပရိေစ ၦဒဉာဏ္ႏွင့္ ဒိ႒ိ၀ိသုဒိၶ တရားေတာ္
အေကၡယ် သညိေနာ သတၱာ၊ အေကၡယ်သၼိ ံ ပတိ႒ိတာ။
အေကၡယ်ံ အပရိညာယ၊ ေယာဂ မာယႏၲိ မစၥဳေနာ။
အေကၡယ်သညိေနာ- အသက္လိပ္ျပာ အေကာင္သတၱ၀ါမဟုတ္ေသာ နာမ္အစစ္ ရုပ္အစစ္၌ အသက္၊ လိပ္ျပာ၊ အေကာင္သတၱ၀ါလို႔ အမွတ္မွားေနၾကကုန္ေသာ။ အေကၡယ်သၼိ ံ-အသက္လိပ္ျပာ အေကာင္သတၱ၀ါ မဟုတ္ေသာ နာမ္အစစ္ ရုပ္အစစ္၌။ ပတိ႒ိတာ-အသက္၊ လိပ္ျပာ၊ အေကာင္သတၱ၀ါဟု စိတ္ထဲမွာ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ တည္တည္တံ့တံ့ ျဖစ္ေနၾကကုန္ေသာ။ သတၱာ-ပုပုရြရြ ျမင္ျမင္သမွ် အႏၶပုထုဇဥ္ မွန္သမွ်တို႔သည္။
အေကၡယ်ံ- အသက္လိပ္ျပာ အေကာင္သတၱ၀ါမဟုတ္ေသာ ရုပ္အစစ္ နာမ္အစစ္ေတြကို။ အပရိညာယ-ပိုင္းျခားထင္ထင္ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္ မသိမျမင္ၾကျခင္းေၾကာင့္။ မစၥဳေနာ- အိုမင္း၊ နာမင္း၊ ေသမင္း၊ မာရ္နတ္မင္း၏။ ေယာဂံ-သူပိုင္နက္ ထဲတည္း ဟူေသာ (၃၁)ဘံုနယ္ထဲသို႔။ အာယႏိၲ-မုခ်မေသြ တစ္လိုက္ထဲလိုက္ပါ၍ေနၾကရ ကုန္ေတာ့၏တကား။ သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား။ ။ ။
ဤေဒသနာေတာ္၏ အဓိပၸါယ္ကား ေရွ႕နားက နာမ္ ရုပ္ကို ေရးထားၿပီး၊ ေနာက္နားက ေသတာေလးကို သံုးခုပိုင္းၿပီးေရးထားပါ။ (နာမ္ - ရုပ္ - ေသ) ေနာက္တုန္းကလည္း နာမ္ရုပ္ကို မျမင္ခဲ့လို႔ ေသဖူးခဲ့ၿပီ၊ ယခုလည္း ေသတုန္း၊ ေနာင္ကိုလည္း နိဗၺာန္မရမခ်င္း ေသရလိမ့္အုံးမယ္လို႔ဆိုတာ က်ိန္းေသ မွတ္ၾကပါ။ (နာမ္ရုပ္ - ေမြး၊နာ၊အို) အရင္တုန္းကလည္း နာမ္ရုပ္ကို မျမင္ခဲ့လို႔ ေမြးဖူးခဲ့ၿပီ၊ အိုလည္းအိုခဲ့ဖူးၿပီ၊ နာလည္းနာခဲ့ဖူးၿပီ။ ယခုလည္း ေမြးတယ္၊ အိုတယ္၊ နာေနတယ္၊ ေနာင္ကိုလည္း နာမ္ရုပ္ကို မျမင္ေသးသမွ် ေမြးရလိမ့္အံုးမယ္၊ အိုရအံုးမယ္၊ နာရပါအံုးမယ္။
ကိုယ္ဆင္းရဲေသာ ဒုကၡ၊ စိတ္ဆင္းရဲ ဒုကၡ၊ ခ်စ္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရတယ္ဆိုေသာ ဒုကၡ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေနရျခင္း ဒုကၡ၊ ရတာမလိုလိုတာမရေသာ ဒုကၡေတြသည္လည္း နာမ္-ရုပ္ မျမင္သမွ် ဤဒုကၡေတြကို ႀကံဳခဲ့ဖူး ေပါင္းလည္းမ်ားလွၿပီ၊ ေတြ႔ႀကံဳေနတုန္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္ကိုလည္း နာမ္-ရုပ္ မျမင္သမွ် ေတြ႔ႀကံဳၾကရအံုးမယ္။ အပါယ္ဆင္းရဲကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ေနရအံုးပါမယ္။ မက်ဖူးေသာ အပါယ္ဆိုတာ မရွိဘူးေနာ္။
တိရစာၦန္မ်ိဳးစံု အကုန္လည္းျဖစ္ဖူးခဲ့ၿပီ။ တိရစာၦန္ထက္ဆိုးေသာ ၿပိတၱာလည္း အကုန္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၿပိတၱာ ထက္ဆိုးေသာ အသူရကာယ္မ်ိဳးစံုလည္း အကုန္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အသူရကာယ္ထက္ဆိုးတဲ့ ငရဲအနႏၲလည္း က်ခဲ့ေသာ အႀကိမ္လည္းမ်ားလွၿပီ။ ေနာင္ကိုလည္း နိဗၺာန္မေရာက္မခ်င္း က်ရလိမ့္အံုးမယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာမွတ္ၾကပါ။
ဒီတစ္ခါ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲေဘးႀကီးမ်ားကို ေရးမွတ္ထားၾကည့္ပါ။ နာမ္ရုပ္ကို မျမင္ခဲ့ေတာ့ အို၊ နာ၊ ေသေရး သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲေဘးႀကီးေတြကို ေတြ႕ခဲ့ဖူးတာေတြမ်ားလွၿပီ။ ယခုလည္းေတြ႕ၾကံဳတုန္းပါ၊ ေနာင္လည္း နိဗၺာန္မေရာက္မခ်င္း ဧကန္ေတြ႔ရလိမ့္ အံုးမယ္ဆိုတာ က်ိန္းေသမွတ္ၾကပါ။
ဆိုးတဲ့အျပစ္ေတြ မွန္သမွ် နာမ္-ရုပ္ မျမင္ခဲ့လို႔ဆိုတာမွတ္ၾကပါ၊ နာမ္ရုပ္မ်ားျမင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ၾကၿပီဆိုရင္ ဆိုးတာေတြမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီလို ပုဂိၢဳလ္ေတြဆိုရင္ သမၼာသေမၺာဓိဆုေတြျဖစ္တဲ့ ဘုရားအျဖစ္၊ ပေစၥကေဗာဓိ ျဖစ္တဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ သာ၀ကေဗာဓိဆုျဖစ္တဲ့ ရဟႏၲာအျဖစ္ ဒါေလးေတြကိုမွတ္ထားၾကပါ။
နာမ္-ရုပ္မ်ားတကယ္ျမင္ၿပီဆိုရင္ ဘုရားျဖစ္ခဲ့တာေတြလည္းမ်ားခဲ့ၾကၿပီ။ ပေစၥကဗုဒၶါေတြလည္း မ်ားလွၿပီ။ ရဟႏၲာေတြလည္းမ်ားလွၿပီ။ နာမ္-ရုပ္ မျမင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ေသာတပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္ဖို႔ ဘုရားျဖစ္ဖို႔ ထံုးစံမရွိဘူးေနာ္။
နာမ္-ရုပ္ မျမင္ေသးသမွ် အပါယ္ဆင္းရဲက ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာမွတ္ထားၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္လပ္ေရး ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ နာမ္-ရုပ္ေလးျမင္ေအာင္လုပ္ၾကပါ။ နာမ္-ရုပ္ျမင္ရတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ အင္မတန္မ်ားတယ္ဆိုတာကိုပါ မွတ္ထား ၾကပါ။ နာမ္ရုပ္တကယ္ျမင္မယ္ဆုိရင္ ဘာ၀နာ မယဒါနအဖိုးတန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ နိေဗၺဓ ဘာ၀ီယ သီလ အဖိုးတန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ နိေဗၺဓ ဘာဂီယ သမထ အဖိုးတန္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ နာမ္-ရုပ္ျမင္တယ္ဆိုရင္ ေလာကီခ်မ္းသာေတြႏွင့္ ျပည့္စံုေစႏုိင္ၿပီး ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳး ရန္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရင္ဆိုင္တုိးရာတြင္လည္း အမွန္စင္စစ္ အားကိုးရာလည္းမည္ပါေပတယ္။
Wednesday, August 19, 2009
ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲပဒုမ၏ မွတ္စုစာအုပ္မွ
ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲပဒုမ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္း၍ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ မွတ္စုစာအုပ္မွ လက္ေရး မူရင္းအတိုင္း အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖၚျပပါသည္။
Wednesday, May 20, 2009
နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာ အပိုင္း (၇)
သတိေပး တိုက္တြန္းခ်က္-ရွစ္လံုးဘြဲ႕ကဗ်ာ
ဒုလႅဘတဲ့ ႀကံဳရလူ႕ရြာ၊
သာသနာႀကီး အၿပီးႀကံဳလာ၊
ဤမွ်ခြင့္ေကာင္း မေႏွာင္းေစရာ၊
စဥ္းစားရင္း ေမာင္မင္းရက္ေတြၾကာ။
စဥ္းစားရင္း မယ္မင္းရက္ေတြၾကာ။
ႀကိဳးစားပါကြဲ႕ မာတဲ့အခါ၊
ဘာကိုငဲ့၍ ၾကာတဲ့ေနဒါ၊
ဒီလင္ဒီသား မယားကိုညွာ၊
သူညွဥ္းဆဲ ဆင္းရဲရက္ေတြၾကာ။
ဒုလႅဘတဲ့ ႀကံဳရလူ႕ရြာ၊
သာသနာႀကီး အၿပီးႀကံဳလာ၊
ဤမွ်ခြင့္ေကာင္း မေႏွာင္းေစရာ၊
စဥ္းစားရင္း ေမာင္မင္းရက္ေတြၾကာ။
စဥ္းစားရင္း မယ္မင္းရက္ေတြၾကာ။
ႀကိဳးစားပါကြဲ႕ မာတဲ့အခါ၊
ဘာကိုငဲ့၍ ၾကာတဲ့ေနဒါ၊
ဒီလင္ဒီသား မယားကိုညွာ၊
သူညွဥ္းဆဲ ဆင္းရဲရက္ေတြၾကာ။
ခႏၶာကိုယ္မွာ ဒီလိုအသိဉာဏ္မ်ိဳးေတြ တစ္ခါမွ မရရွိေသးခင္ နိဗၺာန္ကို ရပါလို၏၊ ေရာက္ရပါလို၏ လို႔ ကုသိုလ္လုပ္တိုင္းလုပ္တိုင္း ဆုကိုခ်ည္းေတာင္းေနပါလွ်င္ နိဗၺာန္ႏွင့္ ေဝလာေဝး အေဝးၾကီးရွိပါေသးသတဲ့။ သုတၲန္ေဒသနာေတာ္နည္းအားျဖင့္ ရေတာ့ရပါလိမ့္မယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္မပါဘဲ နိဗၺာန္ကို ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေတာင္းတမႈပတၳနာခ်က္ျဖစ္လို႔ မရရွိဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး၊ သုတၲန္ ေဒသနာေတာ္ နည္းအားျဖင့္ ရေတာ့ရပါလိမ့္မည္၊ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ေသာအခ်ိန္ၾကာမွ ရႏိုင္မွန္းမသိႏိုင္ပါဘူးေနာ္။ အကယ္၍ အေၾကာင္းညီညႊတ္ျပန္လွ်င္လည္း ဝိပႆနာဉာဏ္မပါဘဲ နိဗၺာန္ကို မရႏိုင္၊ မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆုေတာင္းၿပီး ျပဳတဲ့ ဝိဝ႗နိႆိတ ကုသိုလ္သည္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေအာင္ မပို႔ႏိုင္ေသာ္လည္း ပို႔ႏိုင္ေသာ ၊ ဝိပႆနာကို ဆက္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကို ဆုေတာင္း၍ ျပဳတဲ့ ဝိဝ႗နိႆိတကုသိုလ္ကို ဝိပႆနာကို ဆက္ေပးလိုက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆက္သြယ္ေရးဒါန လို႔ ေခၚၾကႏိုင္ပါတယ္။
ယခုအခါ တရားအလုပ္အားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီတို႔ ခႏၶာမွာ ဝိပႆနာဉာဏ္အျမင္ေတြ ရရွိေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ နိဗၺာန္ကို ရပါလို၏၊ ေရာက္ရပါလို၏ လို႔ ဆုေတာင္းေနဖြယ္ မလိုေတာ့ဘူးေနာ္။
ေဟာျပၿပီးခဲ့တဲ့အတိုင္း အသိထူး အျမင္ထူး အယူထူး ဉာဏ္ထူးေတြရရွိေအာင္ ဝိပႆနာတရားကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကတဲ့အတိုင္း ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ အဆင့္ဆင့္တက္လွမ္းႏိုင္ၾက၍ ေနာက္ဘဝ ေနာက္ခႏၶာေတြ မေရြ႕ မေျပာင္းရေတာ့ဘဲ ဒီဘဝ ဒီခႏၶာမွာ နိဗၺာန္ကို ရရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေယာဂီမ်ား ေသခ်ာစြာ ယံုၾကည္ၾကပါ။ ဒီလို ဘုရားသာသနာအတြင္းမွာ နိဗၺာန္ကို ရႏိုင္ဖို႔ ဘယ္မွ်ေကာင္းလိုက္ပါ သလဲ။ အကယ္၍မ်ား သာသနာအတြင္းမွာ ဝိပႆနာတရားကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါလွ်က္ နိဗၺာန္ကို မရႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း အက်ိဳးကို မခံစားရဘူးတဲ့၊ သာသနာေတာ္ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္းသည္လည္း အက်ိဳးမရွိေတာ့ဘူးတဲ့ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း အက်ိဳးတရားကေတာ့ သတၲဝါေတြ နိဗၺာန္ကို ရရန္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္သြားေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္းကလည္း အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ သတၲဝါေတြ နိဗၺာန္ ရရန္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ပဋာစာရီ၊ ကိသာေဂါတမီ၊ သႏၱတိအမတ္ စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ (၁၀)၊ (၁၅)ရက္ စခန္းဝင္ေနစရာမလိုပါဘဲ တစ္ပုဒ္တစ္ဂါထာမွ်တရားနာၾကားရယံုျဖင့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ပါရမီဉာဏ္ရင့္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ တရားနာရင္း ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္မႈ ပါသြားေသာေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရွိသြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ပါရမီေခၚေသာ အသိဉာဏ္ေတြက ရင့္က်က္ၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားကို အက်ဥ္းမွ် ေဟာျပတာႏွင့္ ခႏၶာမွာ သိျမင္သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ခႏၶာမွာ သိျမင္သြားျခင္းသည္ ဝိပႆနာအလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ တရား႐ႈသူေယာဂီအေပါင္း သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ၾကၿပီ ျဖစ္ပါသျဖင့္ တရားသိမ္းၾကစို႔ေနာ္။
ဤသို႔အားျဖင့္ တရားအားမထုတ္တတ္ေသးေသာသူမ်ားကို အားထုတ္တတ္ပါေစ၊ မသိေသးေသာသူမ်ားကို သိၾကပါေစ၊ မရွင္းေသးေသာ သူမ်ားလည္း ရွင္းၾကပါေစ-ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ဂ႐ုဏာသန္သန္ထား ေမတၲာေတြမ်ားမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကားလိုက္တာကို ၾကားနာၾကရတဲ့ သင္သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔မွာ တရားအားထုတ္ကာ သေဘာေပါက္ၾက၍ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ၾကပါလွ်င္ ညီညီညာညာ အားရပါးရ စိတ္ပါလက္ပါႏွင့္ ၾကားေလာက္ေသာေနရာ ဌာနတိုင္းက တရားေတာ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးေသာအားျဖင့္ သာဓု သံုးႀကိမ္ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
(ဤတရားစာေပမ်ားကို ေရးသားလွဴဒါန္းရေသာ အျမတ္ဆံုးေသာေကာင္းမႈမ်ားျဖင့့္ အနႏၱေက်းဇူးေတာ္အရွင္ ဘဝနတ္ထံဝင္စံေတာ္မူၿပီးေသာ မူလကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္တကြ ကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား အားလံုးကို ေလးစားေကာ္ေရာ္ပူေဇာ္အပ္ပါသည္။
ေနာက္တင္မည့္ပိုစ့္တြင္ မူလကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူေသာ နာမ႐ူပ ပရိေစၦဒဉာဏ္ ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶတရားေတာ္ကို ကုသိုလ္ျပဳသြားပါမည္ျဖစ္ပါသည္။)
ယခုအခါ တရားအလုပ္အားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီတို႔ ခႏၶာမွာ ဝိပႆနာဉာဏ္အျမင္ေတြ ရရွိေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ နိဗၺာန္ကို ရပါလို၏၊ ေရာက္ရပါလို၏ လို႔ ဆုေတာင္းေနဖြယ္ မလိုေတာ့ဘူးေနာ္။
ေဟာျပၿပီးခဲ့တဲ့အတိုင္း အသိထူး အျမင္ထူး အယူထူး ဉာဏ္ထူးေတြရရွိေအာင္ ဝိပႆနာတရားကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကတဲ့အတိုင္း ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ အဆင့္ဆင့္တက္လွမ္းႏိုင္ၾက၍ ေနာက္ဘဝ ေနာက္ခႏၶာေတြ မေရြ႕ မေျပာင္းရေတာ့ဘဲ ဒီဘဝ ဒီခႏၶာမွာ နိဗၺာန္ကို ရရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေယာဂီမ်ား ေသခ်ာစြာ ယံုၾကည္ၾကပါ။ ဒီလို ဘုရားသာသနာအတြင္းမွာ နိဗၺာန္ကို ရႏိုင္ဖို႔ ဘယ္မွ်ေကာင္းလိုက္ပါ သလဲ။ အကယ္၍မ်ား သာသနာအတြင္းမွာ ဝိပႆနာတရားကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါလွ်က္ နိဗၺာန္ကို မရႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း အက်ိဳးကို မခံစားရဘူးတဲ့၊ သာသနာေတာ္ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္းသည္လည္း အက်ိဳးမရွိေတာ့ဘူးတဲ့ေနာ္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း အက်ိဳးတရားကေတာ့ သတၲဝါေတြ နိဗၺာန္ကို ရရန္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္သြားေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္းကလည္း အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ သတၲဝါေတြ နိဗၺာန္ ရရန္ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္က ပဋာစာရီ၊ ကိသာေဂါတမီ၊ သႏၱတိအမတ္ စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ (၁၀)၊ (၁၅)ရက္ စခန္းဝင္ေနစရာမလိုပါဘဲ တစ္ပုဒ္တစ္ဂါထာမွ်တရားနာၾကားရယံုျဖင့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ပါရမီဉာဏ္ရင့္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြသည္ တရားနာရင္း ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္မႈ ပါသြားေသာေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရွိသြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ပါရမီေခၚေသာ အသိဉာဏ္ေတြက ရင့္က်က္ၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားကို အက်ဥ္းမွ် ေဟာျပတာႏွင့္ ခႏၶာမွာ သိျမင္သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ခႏၶာမွာ သိျမင္သြားျခင္းသည္ ဝိပႆနာအလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ တရား႐ႈသူေယာဂီအေပါင္း သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ၾကၿပီ ျဖစ္ပါသျဖင့္ တရားသိမ္းၾကစို႔ေနာ္။
ဤသို႔အားျဖင့္ တရားအားမထုတ္တတ္ေသးေသာသူမ်ားကို အားထုတ္တတ္ပါေစ၊ မသိေသးေသာသူမ်ားကို သိၾကပါေစ၊ မရွင္းေသးေသာ သူမ်ားလည္း ရွင္းၾကပါေစ-ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ဂ႐ုဏာသန္သန္ထား ေမတၲာေတြမ်ားမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကားလိုက္တာကို ၾကားနာၾကရတဲ့ သင္သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔မွာ တရားအားထုတ္ကာ သေဘာေပါက္ၾက၍ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ၾကပါလွ်င္ ညီညီညာညာ အားရပါးရ စိတ္ပါလက္ပါႏွင့္ ၾကားေလာက္ေသာေနရာ ဌာနတိုင္းက တရားေတာ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးေသာအားျဖင့္ သာဓု သံုးႀကိမ္ ေခၚဆိုႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
သာဓု…..သာဓု…..သာဓု။
(ဤတရားစာေပမ်ားကို ေရးသားလွဴဒါန္းရေသာ အျမတ္ဆံုးေသာေကာင္းမႈမ်ားျဖင့့္ အနႏၱေက်းဇူးေတာ္အရွင္ ဘဝနတ္ထံဝင္စံေတာ္မူၿပီးေသာ မူလကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္တကြ ကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား အားလံုးကို ေလးစားေကာ္ေရာ္ပူေဇာ္အပ္ပါသည္။
ေနာက္တင္မည့္ပိုစ့္တြင္ မူလကသစ္ဝိုင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူေသာ နာမ႐ူပ ပရိေစၦဒဉာဏ္ ႏွင့္ ဒိ႒ိဝိသုဒိၶတရားေတာ္ကို ကုသိုလ္ျပဳသြားပါမည္ျဖစ္ပါသည္။)
Subscribe to:
Posts (Atom)