ပဋိပတိၲကာလ
ဆရာေတာ္စတင္ တရားျပခ်ိန္တြင္ အသံခ်ဲ႕ စက္မပါ ေနပူပူ၌ ကိုယ္ေတာ္တရားေဟာရ၏။ ေန႔စဥ္ မနက္ပိုင္းတြင္ (၂)နာရီေက်ာ္တရားေဟာရ၏။ တဖန္ ညေနပိုင္းတြင္ (၃)နာရီေက်ာ္
ေဟာရျပန္၏။ ေန႔လည္ၾကားခ်ိန္ႏွင့္ ညပိုင္းတို႔တြင္ ေယာဂီမ်ားလွ်င္ မ်ားသလို ကိုယ္တိုင္ တရားစစ္ရ၏။ တစ္ေန႔ႏွင့္မၿပီးျပတ္ေသာအခါလည္းရွိ၏။ အကူတပည့္မ်ား မရွိေသးသျဖင့္ တစ္ပါးတည္းပင္ ကိစၥအားလံုးကိုေဆာင္ရြက္ရေလ၏။
ထိုအခ်ိန္က ကသစ္ဝိုင္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၏ အေျခအေန
ေက်ာင္းဝိုင္းသည္ ခန္႔မွန္းေျခတစ္ဧကမွ်က်ယ္ဝန္း၍ အေဆာက္အဦးမ်ားမွာ ေလးပင္သစ္သား ေက်ာင္းႏွစ္လံုး၊ အိုမင္းလွေသာ ဓမၼာ႐ံု၊ ဗံုးမွန္၍ပ်က္စီးေနေသာ သိမ္အေဆာက္အဦးပ်က္ေလး တစ္လံုးႏွင့္ သံုးပင္ပတ္လည္ သက္ငယ္မိုးထားေသာ ဆြမ္းစားဇရပ္ေလးတစ္လံုးသာရွိ၏။ ဆြမ္းစားဇရပ္ေလးသည္ ေက်ာင္းရွိသံဃာမ်ားႏွင့္ပင္ ျပည့္ေန၏။ တရားဝင္ေသာေယာဂီမ်ားအတြက္ ထမင္းဟင္းမေကြ်းေမြးေလာက္သည့္အျပင္ ေနထိုင္ရန္ေက်ာင္း အျဖစ္ သိမ္ႏွင့္ဓမၼာ႐ံုပ်က္မ်ား သာရွိ၏။ ေနရာမရေသာ ေယာဂီမ်ားသည္ ေျမႀကီးမ်ားေပၚ၌ ကန္႔လန္႔ကာမ်ား ကာ၍ ခ်ိဳ႕တဲ့ စြာေနထိုင္ၾကရ၏။ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အထြက္တရားေဟာ မည့္ေန႔ညေနခ်ိန္တြင္ တရားနာ လာၾကေသာ ေယာဂီပရိသတ္ႏွင့္ လူပရိသတ္တို႔သည္ျပည့္ႏွက္ စည္ကားလာ၏။
သာသနာျပဳရဟန္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား
ထိုအေရးကို ဆရာေတာ္၏ ရဟန္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားျဖစ္ေသာ ဘုရားပ်ိဳရြာဇာတိျဖစ္၍ ပဲခူးၿမိဳ႕၊ က်ံဳး႐ိုးတန္းေန ဦးေမာင္ႂကြယ္၊ ေဒၚျမညႊန္႔တို႔က ေစတနာျဖင့္ ေက်ာင္း၏ေျမာက္ ဘက္တြင္ ေသာက္ေရကန္ႀကီးတစ္ခု တူး၍လည္းေကာင္း၊ ဆြမ္းစားေက်ာင္းကို အသစ္ျပင္ ေဆာက္၍လည္းေကာင္း၊ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေလးလံုးကိုပါ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ေနာက္ ပိုင္းတြင္ ဒါယကာႀကီး ဦးေမာင္ႂကြယ္ဦးစီးေသာ ဒကာဒကာမမ်ားက ဓမၼာ႐ံုေဟာင္းကို အမ်ား စုေပါင္း၍ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾက၏။ ထိုမွတဖန္ အဗ်ားအလယ္စုရြာေန ဦးဘညႊန္႔ႏွင့္ ဇနီး ေဒၚစိန္ညႊန္႔၊ ဦးေရႊေအး၊ ေဒၚေငြရွင္မိသားစုတို႔က ေက်ာင္းဝိုင္းကို အေရွ႕ဘက္သို႔ ခ်ဲ႕ႏိုင္ ရန္ လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ဆရာေတာ္ဘုရားသီတင္းသံုးရန္အတြက္ ေငြက်ပ္ (၆၈၀ဝ၀)ျဖင့္ ေက်ာင္းတိုက္ ကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ဒါယိကာမသည္ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕ေန မခ်ိဳခ်ိဳျဖစ္၏။ ေစတနာရွင္သည္ ေက်ာင္းတိုက္အျပင္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း လိုအပ္ေသာ ပရိေဘာဂမွန္သမွ် အားလံုးကိုပါ လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ေစတနာရွင္မခ်ိဳခ်ိဳသည္ ဆရာေတာ္ဘုရားအား သိမ္ထပ္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းအမအျဖစ္ခံယူၿပီး ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း၏။ ထိုသို႔ ေစတနာရွင္မ်ားက လွဴဒါန္းၾကေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ပ်ံလြန္ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ (၁၂) ဧက က်ယ္ဝန္းေသာေျမႏွင့္ အေဆာက္အဦးေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္၊ ေစာင္းတန္းႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ပဋိပတိၲ ဗဟိုဌာန ကသစ္ဝိုင္ကမၼ႒ာန္းတိုက္ႀကီးအျဖစ္ သာသနာ့အလယ္ တြင္ တင့္တယ္စြာထြန္းကားခဲ့ပါ၏။
ဆရာေတာ္စတင္ တရားျပခ်ိန္တြင္ အသံခ်ဲ႕ စက္မပါ ေနပူပူ၌ ကိုယ္ေတာ္တရားေဟာရ၏။ ေန႔စဥ္ မနက္ပိုင္းတြင္ (၂)နာရီေက်ာ္တရားေဟာရ၏။ တဖန္ ညေနပိုင္းတြင္ (၃)နာရီေက်ာ္
ေဟာရျပန္၏။ ေန႔လည္ၾကားခ်ိန္ႏွင့္ ညပိုင္းတို႔တြင္ ေယာဂီမ်ားလွ်င္ မ်ားသလို ကိုယ္တိုင္ တရားစစ္ရ၏။ တစ္ေန႔ႏွင့္မၿပီးျပတ္ေသာအခါလည္းရွိ၏။ အကူတပည့္မ်ား မရွိေသးသျဖင့္ တစ္ပါးတည္းပင္ ကိစၥအားလံုးကိုေဆာင္ရြက္ရေလ၏။
ထိုအခ်ိန္က ကသစ္ဝိုင္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၏ အေျခအေန
ေက်ာင္းဝိုင္းသည္ ခန္႔မွန္းေျခတစ္ဧကမွ်က်ယ္ဝန္း၍ အေဆာက္အဦးမ်ားမွာ ေလးပင္သစ္သား ေက်ာင္းႏွစ္လံုး၊ အိုမင္းလွေသာ ဓမၼာ႐ံု၊ ဗံုးမွန္၍ပ်က္စီးေနေသာ သိမ္အေဆာက္အဦးပ်က္ေလး တစ္လံုးႏွင့္ သံုးပင္ပတ္လည္ သက္ငယ္မိုးထားေသာ ဆြမ္းစားဇရပ္ေလးတစ္လံုးသာရွိ၏။ ဆြမ္းစားဇရပ္ေလးသည္ ေက်ာင္းရွိသံဃာမ်ားႏွင့္ပင္ ျပည့္ေန၏။ တရားဝင္ေသာေယာဂီမ်ားအတြက္ ထမင္းဟင္းမေကြ်းေမြးေလာက္သည့္အျပင္ ေနထိုင္ရန္ေက်ာင္း အျဖစ္ သိမ္ႏွင့္ဓမၼာ႐ံုပ်က္မ်ား သာရွိ၏။ ေနရာမရေသာ ေယာဂီမ်ားသည္ ေျမႀကီးမ်ားေပၚ၌ ကန္႔လန္႔ကာမ်ား ကာ၍ ခ်ိဳ႕တဲ့ စြာေနထိုင္ၾကရ၏။ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အထြက္တရားေဟာ မည့္ေန႔ညေနခ်ိန္တြင္ တရားနာ လာၾကေသာ ေယာဂီပရိသတ္ႏွင့္ လူပရိသတ္တို႔သည္ျပည့္ႏွက္ စည္ကားလာ၏။
သာသနာျပဳရဟန္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား
ထိုအေရးကို ဆရာေတာ္၏ ရဟန္းဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားျဖစ္ေသာ ဘုရားပ်ိဳရြာဇာတိျဖစ္၍ ပဲခူးၿမိဳ႕၊ က်ံဳး႐ိုးတန္းေန ဦးေမာင္ႂကြယ္၊ ေဒၚျမညႊန္႔တို႔က ေစတနာျဖင့္ ေက်ာင္း၏ေျမာက္ ဘက္တြင္ ေသာက္ေရကန္ႀကီးတစ္ခု တူး၍လည္းေကာင္း၊ ဆြမ္းစားေက်ာင္းကို အသစ္ျပင္ ေဆာက္၍လည္းေကာင္း၊ ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းေလးလံုးကိုပါ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ေနာက္ ပိုင္းတြင္ ဒါယကာႀကီး ဦးေမာင္ႂကြယ္ဦးစီးေသာ ဒကာဒကာမမ်ားက ဓမၼာ႐ံုေဟာင္းကို အမ်ား စုေပါင္း၍ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾက၏။ ထိုမွတဖန္ အဗ်ားအလယ္စုရြာေန ဦးဘညႊန္႔ႏွင့္ ဇနီး ေဒၚစိန္ညႊန္႔၊ ဦးေရႊေအး၊ ေဒၚေငြရွင္မိသားစုတို႔က ေက်ာင္းဝိုင္းကို အေရွ႕ဘက္သို႔ ခ်ဲ႕ႏိုင္ ရန္ လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ဆရာေတာ္ဘုရားသီတင္းသံုးရန္အတြက္ ေငြက်ပ္ (၆၈၀ဝ၀)ျဖင့္ ေက်ာင္းတိုက္ ကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ဒါယိကာမသည္ ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕ေန မခ်ိဳခ်ိဳျဖစ္၏။ ေစတနာရွင္သည္ ေက်ာင္းတိုက္အျပင္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း လိုအပ္ေသာ ပရိေဘာဂမွန္သမွ် အားလံုးကိုပါ လွဴဒါန္းခဲ့၏။ ေစတနာရွင္မခ်ိဳခ်ိဳသည္ ဆရာေတာ္ဘုရားအား သိမ္ထပ္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းအမအျဖစ္ခံယူၿပီး ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း၏။ ထိုသို႔ ေစတနာရွင္မ်ားက လွဴဒါန္းၾကေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ပ်ံလြန္ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ (၁၂) ဧက က်ယ္ဝန္းေသာေျမႏွင့္ အေဆာက္အဦးေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္၊ ေစာင္းတန္းႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ျဖင့္ ပဋိပတိၲ ဗဟိုဌာန ကသစ္ဝိုင္ကမၼ႒ာန္းတိုက္ႀကီးအျဖစ္ သာသနာ့အလယ္ တြင္ တင့္တယ္စြာထြန္းကားခဲ့ပါ၏။
No comments:
Post a Comment