နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာ အပိုင္း (၅)

အပူဓာတ္ေတြထဲမွာ ရွည္ရွည္လံုးလံုး ဝိုင္းဝိုင္း စတဲ့ ပံုသ႑ာန္ေတြပါ မပါေတာ့ပါဘူး။
ျမင္လည္းမျမင္ရေတာ့ဘူးေနာ္။


အပူဆိုတာေလးကိုသိေနတဲ့ ဉာဏ္မွာ ပံုသ႑ာန္ေတြပါ မပါေတာ့ပါဘူး။ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ အစကတည္းက မရွိလို႔မျမင္ရတာပါ။ ယခုမွမရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစကတည္းက မရွိတာပါေနာ္။ အရင္ကေပၚခဲ့ေသာ အပူဓာတ္ေတြထဲမွာလည္း ပံုသ႑ာန္ေတြမရွိပါဘူး။


မရွိဘူးဆိုတာကို ယခုမွ မိမိ၏ ဉာဏ္မွာ ရွင္းရွင္းသိရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ပရမတ္အစစ္ျဖစ္တဲ့ အပူဓာတ္ကို ခႏၶာမွာ ဉာဏ္ႏွင့္အေသအခ်ာသိရၿပီျဖစ္ပါသျဖင့္ သ႑ာနပညတ္ အလိုလိုကြာတယ္လို႔ေခၚပါတယ္။


ပညတ္ခြာတယ္ဆိုတာ လူကလုပ္ (တြန္း)မခြာေနရပါဘူး။ ဆြဲမခြာေနရဘူး။ ပရမတ္တရားစစ္စစ္ကိုသာ ခႏၶာမွာ ေတြ႕ေအာင္ရွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၊ ရွာလို႔ျမင္ခဲ့ရင္ ပညတ္မွန္သမွ် အလိုလိုကြာၿပီးသားဘဲ၊ ပညတ္ကို ျမင္ေနတံုးကလဲ ပရမတ္ကို မျမင္ခဲ့ဘူး။ ပရမတ္ကိုျမင္ေတာ့လည္း ပညတ္မျမင္ေတာ့ဘူး။ ပညတ္ႏွင့္ပရမတ္သည္ ေယာဂီအျမင္ဓာတ္မွာ ႏွစ္ခုတစ္ၿပိဳင္နက္တြဲစပ္လို႔ မရဘူးတဲ့၊ မီးနဲ႔ေရ၊ အေမွာင္နဲ႔အလင္း၊ အရွင္းႏွင့္အ႐ႈပ္ ႏွစ္ခုတစ္ၿပိဳင္နက္တြဲစပ္လို႔မရသလိုျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဆိုနာမ ပညတ္အေၾကာင္းဆက္ေျပာၾကအံုးစို႔။
ငျဖဴ၊ ငနီ၊ ငၾကား၊ မျဖဴ၊ မလွ၊ ေခါင္း၊ ကိုယ္၊ ေျခလက္၊ အသားအေရ အေၾကာစတဲ့ နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို နာမပညတ္လို႔ေခၚပါတယ္။

ေယာဂီမ်ားရဲ႕ ခႏၶာမွာ ဉာဏ္နဲ႔ ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ အပူဓာတ္ေလးကို ငျဖဴ ငနီ စတဲ့ နာမည္ေပးလို႔ေကာ မရပါ၊ ငျဖဴ ငနီ စတဲ့ ေခၚလို႔လည္း မရပါ၊ ဒါကို အပူလို႔ပဲေခၚရပါမယ္။

အပူကို အပူဆိုတဲ့ နာမည္မွတစ္ပါး အျခားေသာနာမည္ေတြေကာ ေခၚေဝၚစရာရွိေသးလား၊ မရွိပါဘူးေနာ္။ ဒါဆို ဘယ္သူ ပူဒါလဲဆိုရင္ ပူဒါက ပူဒါပါ။

ငါက ပူဒါေကာ ဟုတ္ကဲ့လား၊ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။

လက္က ေျခက ပူဒါေကာ ဟုတ္ကဲ့လား၊ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေနာ္။

ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမ၊ လူ နတ္ ျဗဟၼာ ပုဂိၢဳလ္ သတၲဝါေတြက ပူေနဒါ ဟုတ္ေသးရဲ႕လား၊ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူးေနာ္။

ခႏၶာကိုယ္အျပင္ဘက္မွာ ရွိေနတဲ့ အပူဓာတ္နဲ႔အတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ အပူဓာတ္သည္ တူသလား၊ ထူးေနပါေသးလား ဆိုရင္အတူတူပါဘဲ။ မထူးပါဘူး၊ အျပင္ကအပူဓာတ္ကလည္းပူဒါပါဘဲ၊ အတြင္းကအပူဓာတ္လည္း ပူဒါပါဘ ဲေနာ္။

ဒီလို ခႏၶာမွာ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ဉာဏ္နဲ႔သိသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ နာမပညတ္ေတြလဲကြာၿပီ စင္ၿပီ၊ တခ်ိဳ႕ကယခုလို ဉာဏ္အျမင္မရရွိၾကေသးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကေတာ့ အျပင္က ပူဒါကိုေတာ့ မီးဓာတ္က ပူတယ္ဆိုဒါ အသိသား၊ မိမိ ခႏၶာတြင္းက ပူဒါၾကေတာ့ ငါကပူတယ္၊ လက္က ပူတယ္၊ ေျခက ပူတယ္၊ သားက ပူတယ္၊ သမီးက ပူတယ္ စသည္ျဖင့္ အပူကို လက္-မွတ္တယ္၊ ငါ-မွတ္တယ္၊ ေျခ-မွတ္တယ္၊ သား-မွတ္တယ္၊ သမီး-မွတ္တယ္။


ဒီလို အပူကို လက္-မွတ္ေနတယ္၊ ငါ-မွတ္တယ္၊ ေျခ-မွတ္တယ္၊ သား-မွတ္တယ္၊ သမီး-မွတ္တယ္ စသည္ျဖင့္ ဒီလိုယူတဲ့ အယူဝါဒေတြကို သကၠာယဒိ႒ိအယူလို႔ေခၚပါတယ္။ အတၲဒိ႒ိအယူလို႔ေခၚတယ္၊ အပါယ္ေလးပါးကို က်ေစတာ ဒီအယူဆိုးေတြသာျဖစ္ပါတယ္။


အပါယ္ေလးပါးကို မလြတ္ႏိုင္တာလည္း ဒီအယူဆိုးေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူဆိုးေတြရွိေနသမွ် အပါယ္ေလးပါးက အဆံုးတိုင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုဒါကို မွတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ လြတ္ပါတယ္ ဆိုရင္လည္း တခဏပါ၊ ကုသိုလ္ေလး အရွိန္ကုန္သြားခဲ့ရင္ တစ္ေန႔ အပါယ္ျပန္ေရာက္မွာ အမွန္ပါ။